Shilopadesh Mala

SR No.: 023404
Original Sutra Author: N/A
Author: Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala
Publication Year: 1900
Total Pages: 456
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Book_Devnagari
File Size: 15 MB

Page 118

११०
शीलोपदेशमाला. डवाने तोक्यांधीज समर्थ थाय ? माटे तमे मिथ्या प्रयास करशो नहीं." एवां ते रक्षकोनां वचन सांजलीने ना कह्या बतां पण नेमिनाथे, बालक जेम हाथमां दडो लहे तेम शंख लीधो अने पोताना मुखे धारण कस्यो. ते वखते ते शंख हृदयमांथी निकलेला शुद्ध उज्वल ध्यानरूप पिंमना सरखो शोजवा लाग्यो. पनी ते शंखने वगाडवाथी जगतने पुरी नाखे एवो घोर शब्द निकट्यो, के जेथी रक्षको मूर्ग पामीने जाणे रोगवाला पड्या होय नही \ ? तेम पृथ्वी उपर पड्या. वली ते शंखना शब्दथी प्रलयकालना समयनी पेठे समुमो दोज पाम्या. पृथ्वी कंपवा लागी. ब्रह्मांड फाटवा लाग्यु. गजों पडवा लाग्या अने छारकानो गढ जाणे समुरुमां पडवाने जतो होय नहीं शुं? एम कंपवा लाग्यो. ते वखते राज पुरुषोनी साथे सनामां बेठेला कृष्णे शंखनो शब्द सांजली ब्रांति पामीने अने चारे तरफ जोश्ने बलनने कयुं के, “ हे ना! पांचजन्य शंखने वगाडतो शुं को बीजा छीपथी विष्णु आवे जे ? के बीजो को विष्णु उत्पन्न थयो ?” एटलामां नयनीत थयेला रक्षकोए श्रावीने कृष्णने कह्यु के," तमारा पांचजन्य शंखने नेमिनाथे वगाड्यो डे." एवां रदकोनां वचन सांजली जेनो मुकुट शंखना शब्दश्री कंप्यो हतो एवा कृष्णे विस्मय पामीने कडं के, " श्रापणा कुलमां नेमिनाथ चक्रवर्ती थया; कारण के जे शंखने में वगाड्ये बते पण श्रावो शब्द थयो न होतो." एम विचार करता करता कृष्ण पोतेज नेमिनाथ पासे थाव्या. पळी पोताना अर्धा श्रासन उपर बेसारीने कृष्णे नेमिनाथने कह्यु के, “ हे बंधो ! जेना शब्दथी आकाश पुरा गयुं हतुं एवो था शंख तमे वगाड्यो ?" नेमिनाथे हा कही. एटले कृष्णे मधुर वाणीथी नेमिनाथने कह्यु के, " हे नाश् ! ज्यारे तमे शंख वगाड्यो हतो त्यारे आ पृथ्वी कंपवा लागी हती, माटे तमे महा बलवाला बो; तेथी थापणे बंने जणा परस्पर एक बीजानुं बल जोवा मवयुद्ध करीए.” कृष्णनां एवां वचन सांजली नेमिनाथे पोताना अनंत बलनो विचार करीने कृष्णने कडं के, “ हे जा! आपण बनेने मश्करीथी पण मल्लयुद्ध करवो योग्य नथी, माटे बलनाने साक्षी राखी आपणे बंने जणा परस्पर हाथ नमावीए." पठी कृष्णे पोतानो हाथ लांबो राख्यो एटले ते हाथने ने