________________
शीलोपदेशमाला. शंख कुमारे राजाने कर्वा के, " हे तात ! एक चोरने वश करवा माटे आटलो बधो प्रयास तमे केम करो बो ?” शंखकुमारनां एवां वचन सांजली प्रसन्न थयेला राजाए तेने साझा करी एटले केटबुंक सैन्य लेई ते शंखकुमार ज्यां चोरनुं गाम हतुं, त्यां श्रावी पहोच्यो. ते वखते पद्धिपति गाम त्यजी दश्ने कटपथी बीजे ठेकाणे संताई रह्यो. पनी युवराज शंख कुमार पण सैन्यना सारा बलवाला माणसो पासे गाम कबजे करावी पोते वृदोना यूथमां संताई रह्यो. पड़ी पल्सीपतिए कपटथी पोताना संताडी राखेला माणसोने एका करीने कुमार गाममां ने एवी शंकाथी कहेवा लाग्यो के, “अरे सुनटो ! शंखकुमारने जीवतो कालो ! कालो !!" एम कहीने पोते युद्ध करवा आव्यो, एटले शंखकुमारे किझामा राखेला पोताना माणसोनी साथे कर्म जेम प्राणीने घेरी लहे तेम तेने घेरी लीधो, तेथी नासी जवानो रस्तो न मलवाने लीधे तथा कुमारे तेने कंठमां कुवाडो मारवाथी ते चोर शंखकुमारने वश थयो. पनी जेनी जेनी जे जे वस्तु चोरी लीधी हती, तेने तेने ते ते वस्तु पानी अपावी ते चोरने साथे लई शंखकुमार पोताना नगर तरफ श्रावतो हतो एवामां बीजा दिवसनी रात्रीये पोतानी गवणीमां सुखश्री बंधी गयेलो ते शंखकुमार अरधी रात्रिये करुण शब्दवालुं रुदन सांजलीने उव्यो श्रने जे तरफथी ते शब्द आवतो हतो, ते तरफ चाल्यो आगला जतां तेणे एक रुदन करती स्त्री दीठी. कुमारे तेने पूब्यु के, "हे नीरु ! तुंशा कुःखथी रुवे .?” एवां ते कुमारनां वचन सांजली विश्वास पामेली ते स्त्रीए कह्यु के, “हे राजन् ! अंगदेशमां चंपा नामनी नगरी बे. त्यां जितारि राजा राज्य करे . तेने कीर्तिमती स्त्री बे. तेना उदररूप बीपमांथी उत्पन्न थयेला मोतीना सरखी कांतिवाली यशोमती नामनी पुत्री . गुणधी परिपूर्ण एवी ते पुत्री ज्यारे अभ्यास करती करती यौवन अवस्था मां आवी पहोची, त्यारे श्रीषेण रोजाना पुत्र शंखकुमारना गुणने तथा युवावस्थाना रूपने सांजली तेने विषे श्रासक्त थई. पली कलाऊना समूहने जाणवाथी मनोहर ते यशोमतीये जेम पोयणी सूर्यने विषे रुचिन करे तेम बीजा राजाउँने विषे रुचि करी. पिता जितारि राजाए शंखकुमारनेविषे श्रासक्त श्रयेली पोतानी पुत्रीने जाणीने तेने श्रापवाने जेट