________________
(૪૪) શીલવંતે તજવાના દોષ वंकं गमणं वंकं, पलोअणं तह य वंकमालवणं । अइहास उब्भडवेसो, पंच वि सीलस्स दोसाइं ॥ ७७ ॥
અર્થઃ વાંકું ચાલવું, વાંકું જોવું, વાંકું બોલવું, ઘણું હસવું અને ઉદ્ભટ વેષ ધારણ કરવો - આ પાંચ શીલવંતે તજવા યોગ્ય દોષો છે. (૭૭)
(૪૫) અરિહંત પરમાત્માનો પ્રભાવ अरिहंतो अ समत्थो, तारण लोआण दिग्घसंसारे । मग्गणदेसणकुसलो, तरंति जे मग्ग लग्गंति ॥ ७८ ॥
અર્થ અરિહંત દેવ આ દીર્ઘ સંસારમાં ભ્રમણ કરતા લોક (જીવો)ને તારવામાં અસમર્થ છે, પરંતુ તે અરિહંત માર્ગ દેખાડવામાં કુશળ છે, તેથી જેઓ તેમના બતાવેલા માર્ગે લાગે છે – અનુસરે છે, તેઓ સંસાર તરી જાય છે. (૭૮) આ ગાથાનો એવો પણ અર્થ થાય છે કે – અરિહંત દેવ જીવોને તારવાને સમર્થ છે. તેઓ સંસાર કેમ કરી શકાય તેને માટે માર્ગ દેખાડવામાં કુશળ છે. તે માર્ગે જે ચાલે છે તે સંસાર તરે છે.
(૪૬) ધર્મજનનાં ભૂષણ मंदं गमनं मंदं च, भासणं कोहलोहनिग्गहणं । इंदियदप्पच्छेओ, धम्मीजणमंडणं एयं ॥ ७९ ॥
અર્થ: મંદમંદ ચાલવું, મંદમંદ બોલવું, ક્રોધ અને લોભ વિગેરેનો નિગ્રહ કરવો તથા ઇંદ્રિયોના ગર્વનો છેદ કરવો. (ઇંદ્રિયોનું દમન કરવું) - એ ધર્મીજનોનાં ભૂષણ છે. (૭૯) (૪૦) પાંચમા આરાને અંતે રહેવાનો સંઘ વિગેરે
दुप्पसहो फग्गुसिरी, नाइलसड्डो अ सच्चसिरिसड्डी । तह विमलवाहणनिवो, सुमुहो अपच्छिमो मंती ॥ ८० ॥
રત્નસંચય - ૬૦
