________________
प्फ । फासुय-स्पार्शक (६.३६.);फंसह-स्पृशति(६.८०);
फरसु-परशु (आ) तृतीय व्यजनने बदले चतुर्थ सोमव्यंजन प्रायः मूकातो नथी; अपवादः
[१] केटलांक दृष्टांतो ह् व्यंजनना स्वरमारने अंगे थता विचलनने लीधे बने छे. दा. त. धूय (५. २७१.) <दुहिय (३. ९३.) <दुहित; परंतु दिहि <धृति (३.१६.) अथवा बहिणि <भगिनी; घेप्पइ< गृह (१०. ६०.); चिंध-चिह्न (५. ७.) फंदइ-स्पंदते (६. ५४.) घरिणि= गृहिणी (४. ३१५.)
[२] फेटलीक वार विस्मृत स्वरभारने लीधे उदभवे छे दा. त. मिसिणि बिसिनी (१. ५३.) ६ ३०. दन्त्य व्यंजनने बदले कोइ वार मूर्धन्य व्यंजन मूकवामां आवे छे.
त्-ट्-ड् [६ २८. (ब)] । पडिउ-पतित ( २. १८०.) पायपताका (२. ८९.) पडिवत्त-प्रत्तिपत्ति (१. १०६.)
श्-ट् । गंठिवाल-ग्रंथिपाल (१. १५.) ।
-ड् । डहा-दहति (२. २७.) खुडिय-क्षुदित (इ. १५३.) डोलइ-दालायते (४. २४९.) डुक्कर-दुष्कर (२. ६२.) ।
धद् । दिवइद-द्वयर्ध (६. ६०.) वियड्ढ-विदग्ध (१. ९१.) वीसढ <विस्सड्ढ * <विस्सिल * =विस्निग्ध (५. ५५.) ६ ३१. नीचे प्रमाणे व्यंजनोना खास फेरफारो ध्यानमा लेवाः
(क) छ-च्छ । स्वरद्वयान्तर्गत छ नो च्छ थाय छे; परंतु शन्दनो मादि छ अविकृत रहे छे. दा. त. छण्ण (१. ३.) उत्तिय (५. २२४.) (ख) ज्य् । याणिमो-जानीमः (६. ९४.) मागधीनी असर.
ज-ञ् । (सि. हे. · । ४ । ३९२ ।) वुअर-व्रजति; खास बोलीमांथी हेमचंद्रे लीघेलो होवो जोईए; कारण के अपभ्रंश साहित्यमां
एनो प्रयोग देखा देतो नथी. (ग) = [६ २८. (ब)]=ल, कडियलि-कुटीतटे (५. २६.)
(घ) इल् । क्रीडा-कील (५, ४२.) सोलस-षोडश, तलाउ. तडाग (१. ११८.) नियल-निगड (१. ८.) पोलिय-पीडित (१. ९.)
