________________
२९-३२. प्रथम बे पंक्तिमा अडिल्ला प्यारे त्रीजी अने चोथी पंक्तिमां पज्झडिआ छे. आ बे छन्दोमा घणी बार बहु ओछो फेर होवाने कीधे भेळसेळ थई जाय छे. जुओ भ. क. Intro P. 29. बीजी पंक्तिमां णामितरुवरु (ध्रुव) एम वांचीए, तो ललियपहारे साथे मेळ सचवाय.
३३-३४ छन्द भ्रष्ट छे. वराह = भुंडनुं वर्णन छे. आ उक्ति नथी पण ध्रुवा छे. पेच्छहु 'जुओ' प्रेक्षकोने उद्देशी पडदा पाछळथी आवी ध्रुवाओ बोलाती हती ते बतावे छे.
३५-३८ छन्द अडिल्ला । प्रथम पंक्तिमां फलिह अने पंक्ति. २. मां कुसुमे ने बदले कुसुमहिं.
३९-४४ आ गीत छ पदनुं छे. आदि बे पद २५+२५=५० मात्रानां छे; अने अंतन ४ पद २१ मात्राना एक पद लेखे छे. छए पदमां वर्षाकालनु वर्णन छे. परन्तु समुद्रनी ते समये स्थिति शी हशे सेना तरफ वर्णमनुं लक्ष्य छे. पं. ३मां रहंग (रं.) वांचे छे; परन्तु विहंगम (पं.) नो पाठ छन्दनी दृष्टिए स्वीकार्यो छे. कुंकुम संख= कुंकुमवर्णना शंख. पं. ४. हाथी अने मगरथी भरपूर, श्याम, अने कमळथी ढकाएको.
४५-४८ छन्द बहु ज भ्रष्ट छे. २६, १८, १६, १८ आ प्रमाणे मात्रायुक्त ४ पंक्तिनो छन्द थाय; पण तेमांय सुधारा तो करवा ज पडे. दा.त. पं २. सरीरी वांग्चवुं पडे; पं. ४. विरहसमुद्दहं वचि पडे. पं. १मां मुद्रादोष सुधारी सुंदरि बांचो. पं. ४मां तहने बदले तुह ए प्रचलित रूप छे आ गीत मृगने उद्देशी बोलायलुं छे.
""
४९-५२ पूर्वसन्दर्भ आ प्रमाणे छे: अये किं नु खलु कुसुमरहितामपि लतामिमां पश्यता मया रतिरुपलभ्यते । + + + + यावदस्यां प्रियामुपकारिण्यां लतायां परिष्वंगप्रणयी भवामि । (रं) प्रमाणे हे लता, जो, हुं हृदय विना भमुं छं. जो विद्याना जोगे फरीथी प्रिया मने मळे, तो खरेखर हुं आ अरण्यमां तेने प्रवेश करावीश नहि [ता रण्णें विण - करमि ( विनाकरोमि - निष्कासयामि ) णिभन्ती ( भ्रान्ति विना यथा स्यात् तथा । ] ( रं.) अने फरीथी विरहवेदना करावती तेने छूटी मूकीश नहि. " आपणी वाचना प्रमाणे लता तरफ जोईने मने हृदयमां भावना थाय छे, " जो विधिजोगे ते मने प्राप्त थाय तो हुं आ वनमा भ्रमण नहि करुँ भने विरहदाह पैदा करती तेने विखुटी नहि करूं.” मूळमां पाठांतर टिप्पण जुओ.
""
५३-५६ अडिल्ला छन्द प्रथम बे पंक्तिमां; छल्ली बेमां पज्झडिआ.
१३