________________
प्रस्तुत उद्धरणबी भाषा महाराष्ट्री अने अपभ्रंश ए बन्नेना मिश्रणयुक्त छे. आखं य उद्धरण गथमां के सिवाय के बच्चे बच्चे ६ गाथा + १ दुहा - ८ पथ छे. हाथप्रतोनी लखाणपद्धतिने कारणे उ अने ओना लखवामां शाक्षो फेर न होवाथी, एकला प्रथमाना ओने कारणे कथा उद्धरपनी भाषाले महाराष्ट्री कवी युक्त नथी.
२. उद्धरणवस्तुः -
आखीय कथावस्तु नाट्यदृष्टिथी मूकवामां आवी छे. लेखक पहेला वाक्यमां कथा कहेवानी शरु करे छे; पण तरत ज तेने कांइक याद आवे छे. बासजनने तो पिंड आपवानो रही गयो !' पछीथी अलंकारयुक्त गद्यम लेखक प्रथम दुर्जननी व्याजस्तुति करे छे; ( ५-४१.) त्यारपछी सज्जनप्रशंखा एवा अ अलंकारयुक्त मद्यमां लेखक करे छे. (४१-७१.)
आ प्रमाणे सज्जन दुर्जनविवेक अपभ्रंशमां कविओो खास करीने करता. दा. त. जुओ भविसयत्तकहा. संधि. १. कडक ३. ४.
३. टिप्पण:
८. करसउ [ कीदृशः] अपभ्रंशपरू सि. हे. ८२४१४०३| महाराष्ट्री प्राकृत केरिलो ।
हूं - हुं दानपृच्छानिवारणे । सि. हे. ८। २। १९७ । सुणउ = शुनकः वांचो; श्रृणोतु छाया खोटी छे.
९. पट्ठिमांसासउ [पृष्ठिमांसाशकः] श्वानने लागू पाडतां विद्या खानार ' दुर्जनने लागु पाडतां ' चाडीओ खानार, ' सरखावो, दशवैकालिक. ८.९०. अपुच्छिओ न भासिज्जा, भासमाणस्स अंतरा । पिट्ठिमंसं न खाइज्जा मायामोसं विवज्जये ॥ तेज प्रमाणे प्राक् पादयोः पतति खादति पृष्ठमांसं कर्णे कलं किमपि रौति शनैर्विचित्रम् । छिद्रं निरूप्य सहसा प्रविशत्यशंकं, सर्वे खलस्य चरितं मशकः करोति ॥ सुभाषित || पट्ठि = पृष्ठि । सि. हे. ८|४|३२९| टीका.
"
भसणसील (१) भसनार (२) बक बक करनार,
त सप्तमी बहुवचननुं रूप अपभ्रंशर्मा नबुं ज छे. सि. हे. अथवा तो सामान्य अपभ्रंशमां ते दृष्टियोचर थतुं नथी.
मंडल कुतरो दे. मा. ६. ११४. मंडलो खाने ।
१२
