________________
७२
.
५२. कागडो घरांगणे बोले तो प्रियजननो मेळाप करावे; ए शुक्न मणाय छे. - ५६. पण होमि 'आ रस्ते जईश' पछीथी ते विचार करे छे के आ मार्ग माणसना चालवाथी ज थएलो होवो जोईए; कारण के विद्याधर अने सुर जमीन पर पग मूकी चालता नथी.' संस्कृतमा 'अनेन तावद भवामि त्यारे तो आम जईश' एवो प्रयोग मालम पडे छे.
६०. निव्वडिउ कज्जु किं वित्थरेण-बहु लांबु कात्ये कयु कार्य थयु छ ! एटले बहु चिंता करवा करतां आगळ ज जq; बहु चिंता कर्ये शु कार्य थवानु छ ? प्रो. गुणे निव्वडउ सुधारवा कहे छे पण तेनी कोई जरूर बणाती नथी. आ ज विचार ६१-६२ (घत्ता)मां भारपूर्वक प्रतिपादित करवामां आन्यो छे:-ज्यां सुधी (जनो) (कार्य प्रति)सांचरता नथी, त्यां सुधी (कार्य) दुस्तर दुर्लघ अने दुरंतरित छे; पौरुषयुक अने मरणना भयनी अवगणना करता ( पुरुषोनें ) शुं सिद्ध यतुं नथी, बोलो ! "
६१-६२. आ पंक्तिओ प्रो. गुणेने व्याकरणदृष्टिए समजाई नथी तेथी ज अवगणंतहं बहुवचनने अपभ्रंशनी बहुलतानो आश्रय लई एकवचन तरीके गणाववा यत्न करे छे; कारण के सउरिसह-सुपुरुषस्य अर्थ करवा तेमनो अभिप्राय छे. वळी संचरहि-संचरन्ति ए बहुवचनरूप छे तेनी समजावट एकवचन तरीके तेमणे करी छे. आ बघा व्याकरणदृष्टिए प्रमादो छे. आना अर्थ माटे संस्कृतछाया जुभो.
६३ सुहिसयण बे शब्दो मूळमां छूटा पाज्या छे; न छूटा पाडीए तो पण चाले. तेथी तेना अर्थमांथी काइ व्यावृत्ति नहि थाय. " मित्र अने स्वजनने छोडी " एटले के मित्र भने स्वजनने हवे मळाय के न मळाय एम करी, तेमना प्रत्येना प्रेमनो अवरोध करी. प्रो. गुणे सुहि-सुधीः, सयण-सज्जन एम अर्थ करी भविष्यदत्तना विशेषण तरीके आ शब्दोने ले छे तेनो स्वीकार करवो मुश्केल छे. बळी प्रो. गुणे कबुले छे तेम सुहिसयण ए अपवंश महत्स्वजनना अर्थमा सामान्य जोडकुं छे, तेनाथी पण विपरीत अर्थ प्रो. गुणेने लेवो पडे छे.
१५. अंतरिउ कालेणं काल काल जेम कालथी अंतरित थाय छे एटले जेम एक पळ पछी बीजी पळ एक पछी एक आन्या करे छे, तेम एक पछी एक तेनां पगलां पढता हतां भने भविष्यदत्त आगळ चालतो इतो.