________________
न्दनादि समालम्भन एक दासी लई जाय छे. ए दासीने वसुदेव जुवे छे. वसुदेव समालम्भन मागे छे; परन्तु दासी तेने उपालम्भ दई कहे छे के, “तुं तो केवी छे." वसुदेव ते अंटवी ले छे. आ वृत्तान्तमा सहाय एटले कोइ दास मारफते खबर पडवानुं कहेवामा आव्युं छे.
५०. जोक्खिउ मुद्रादोष छे. जोक्खिउ वांचो. ५३. (१०) बूढमाणो ५६. (५०) ललंतंतमालं । परन्तु पाठ स्वीकाराय तेवो नथी. ५८. (प०) तेम ज मूळ विहिंडंत वीरे.
६०. (५०) नृकंकाल; मूळ णिकंकाल मनुष्यनुं हाडपिंजर. संस्कृत छाया निष्कंकाल खोटी छे ते नृकंकाल करी सुधारवी.
६१. (५०) कीलाणुरायं पाठ सारो छे; कारण के घायंनी नाथे तेनो प्रास मळे छे. क्रीडानुरागं एम छाया करवी.
६३-६४. कुलं कुण्डलिनी नाडी अकुलं तु सदाशिवम् । आ प्रमाणे कुल अने अकुलना संयोगथी व्यक्तिशरीर बनेलं मालम पडे छे-आ प्रमाणे पोताना संप्रदाय, तत्त्व कौलाचार्योए पोताना शिष्योने ज्यां का हतुं. छायामा अकुलकुलानां संयोगे कुलशरीरमुपलक्षितम् । एम वांचो, कौलाचार्य तान्त्रिकोना भाचार्य (प०) कउलायरियहिं । घत्तामा ११+११% २४ मात्रानी छे.
६८. (५०) सयणाणंदिरु-स्वजनानन्दकः
७०. कणय षाण दे. ना. २.५६. कुसुमच्चअइससु कणओ य। संस्कृतछाया कनक सुधारवी.
७१. पिउवण श्मशान. ७४. (प०) बाहाउण्णई-बाष्पपूर्णानि ।
७५. पयवई ने बदले (प०) नो पय चिरु-प्रजा चिरं ए पाठ सरळ भने ठीक छे. ____७७-७४. (प०) दड्दु ने बदले दडु अने हाहाकारिवि जोइ. यउ । खरी रीते मूळमां क्रियापदनी तूट तो हती ज. (प०) नो पाठ उत्तम छ तेमां हाहाकारिवि जोइउ-हाहाकार करीने भूषणयुक्त बळेलु मृतशरीर तेमणे जोयु-ए स्वीकार्य छे.
