________________
॥ चतुर्थमुद्धरणम् ॥ १. कवि अने तेनुं जीवनः
हरिवंशपुराणनो संधि १०३ आ चोथा उद्धरण तरीके लेवामा भाग्यो छे. त्रिभुवन स्वयंभुए तेना बापे अधुरं राखेखें. हरिवंशपुराण केवी रीते पूर कयु तेनी चर्चा पण त्रीजा उद्धरणना प्रवेशकमां करेली होई तेनी पुनरुकि अहिं आवश्यक नथी. आ उद्धरणमां आपेली आदिगाथा अने छेवटनां समाप्तिवचन तथा गाथा, आ संधि त्रिभुवननो छे ए बतावी आपे छे. श्रा उद्भरणमा २५ कडवक छे. भाषावैचित्र्यना मुद्दाथी कर्ताए आ संधि रच्यो छे. एने लीधे आ भाग झाझो कोइए वांच्यो होय एम हाथप्रत परथी लागतुं नथी. वळी भाषा अपरिचित होवाथी लहीआए जेवू वांच्यु एवं लख्यु; अने वधारामा पोते य अढळक प्रमादो घूसाड्या होय तो तेमां कांछ नलाई जेवू नथी. आ उद्धरण त्यारे ज शुद्ध थशे ज्यारे आपणने आ अन्थनी चार पांच हाथप्रतो मळशे. नहि तो आथी ज आपणे संतोष मानवो रह्यो.
२. भाषावैचित्र्यः
कडवक १-५. मामधिका भाषामां छे, एम कुर्बाना कडेवाची मने भाषाना स्वरूप उपरथी मालम पडे छे. सि. हे. ८१२८७-८४।३०२॥ सुधी मागधीनी चर्चा करी छे. आ मागधीनां लक्षण संपूर्णतया आपण कडवकमां देखा देतां नथी. खास फेरफार र नो ल अने प्रथमा एकवचनमा ए प्रत्यय एम छे. जेम सामान्य अपभ्रंशमां महाराष्ट्री अने शौरसेनी प्रथमा एकवचनना ओनो उ करवामां आवे छे, तेम प्रथमाना एने अहिं इमां फेरवी नाखवामां आव्यो छे; कोइ वार र रहेवा पण दीघेलो देखा दे छे. कडवक ३. मां रनो ल बीलकुल करवामां आव्यो नथी. भाषावैचित्र्य खातर ज आ कुड़वक मूकवामा आव्यां छे ते तो देखाई ज आवे छे.
कडवक. ११. मां ढक्कामासाकडवयं एम लखेलुं छे. मृच्छकटिकना टीकाकार पृथ्वीधरे अने मार्कण्डेये प्राकृतसर्वस्व १६मां आ भाषानी चर्चा करी छे. मार्कण्डेय आ भाषाने अपभ्रंश तरीके नथी गणावतो. तेने मते तो आ विभाषा छे. परन्तु ते हरिश्चन्द्र नाममा लेखकाने मास. १६. २.मा
