________________
(૩૩૧) | સ્વધર્મ પાળતે, વસુ વધારતો, વિલાસ વિસ્તારો, સુખરાશિમાં ! નિમગ્ન, બુધિથી દૂર, અને વિપત્તિથી અસ્પષ્ટ, એ યુવા ઘણો સમય ગાળતા હ ૬૧ એ તિક્ષ્ણ બુદ્ધિવાળા, કૃશાંગથી શોભતા, પરદારસંસર્ગથી દૂર રહેતા, ને સુદ્રલોકના સંસર્ગ ન કરતા, એવા એ અતિ યુવાવસ્થાવાળાથી મારે પેટ, એના પોતાના જેવો પુત્ર પેદા થયો–૬૨
અતિ વિપુલ હર્ષ પામેલા અને સમૃદ્ધ એવા એણે તુરતજ મહત્સવ કર્યો, ને તેથી દ્રવ્યનાં દાનવડે ગરીબમાં ગરીબનાં પણ લધુતા અને ગરીબાઈ એણે ટાળ્યાં-૬૩
એ બાલકને સવર રાતું ભાતું કરૂં એમ વિપુલ મનોરથવાળી, ને જેને અતિશય ઉત્તમય ઉભરાતું હતું, એવી હું, એ પુત્રને ક્ષણ, પણ દૂર કરતી નહિ—૬૪.
સુતને કરમાં જ રાખતી, સપિતાની પુત્રી, ઉત્તમ પયાવાળી, હું મારાજયથી ઉછેરવા લાગી, અને પતિને સમૃદ્ધ જાણતી છતી પણ તેને બીજી ધાવ લાવવા ન દેતી–-૬૫
સ્નેહથી કરીને મને પાનો ચઢાવતા, અને એમ મહા હસ્તિની ના પુત્ર જેવા થતા એના વિષે લોકો એમ તર્ક કરવા લાગ્યા કે, પૂર્વવતારમાં, પય અને આશ્રમથાન ખોળતા જનેને માટે આણે ઉત્તમ પય અને આશ્રમસ્થાનવાળી વાપી કરાવી હશે– ૬ * આખું ભાગું મૃદુ ભાષણ કરતો અને સુસ્મિતથી કરીને માલાવિનાની હું તેને, ને માલા વિનાના એના પતિને, માલાવાળાં કરતે, એ, દંડી, હસ્તી, વાશી, કે કીયા ઋષિનો પુત્ર છે એમ, હે મહાપુરષT લોકો વિચારવા લાગ્યા–૬૭
