________________
( ૩૧૮)
ન જાણે સૂર્ય, રાતદિવસ સળગતા અગ્નિની પહે, સત દિવસ
યો, ને જેનું પરાક્રમ અવાનગોચર છે એવો બલ્લાલ પછી ચઢા-૧૧૮
આપણા લોકોને ગોવાળીઆ જેવા માનનારા એણે... અવિક્રમાંસ રુધિર આદિથી...., તીરામારી......કર્યું-૧૧૮
બે દિવસે પણ ન ભેદી શકાય એવા અત્યંત દુર્ભેદ્ય એ રાજાના સમૂહને કાષ્ઠ કે પાષાણની પેઠે દૂર હડાવી નાખી તે તમારો શત્રુ દંડનાયકની પાસે પહો ૧૨૦ - રે! બે અંજલિ કે ત્રણ અંજલિ જેટલું સુવર્ણ જેમને નિત્ય અપાય છે એવા રે સુભટો ! શું તમારું આ યુ બેવડું છે કે તેવડું છે એમ તમે જાણે છે ? (એક ક્ષણનો પણ ભરોસો નથી, તે અપકીર્તિ વેડીન) શું હજુ જીવો ? એમ સેનાપતિએ પોતાના સૈન્યની તજના કરી–૧૨૧
રે બળે ને ત્રણ ત્રણ અંજલિથી રાખેલા રસુભટ ! તમે તમારા પૂજના પુત્ર જણાતા નથી, ને મેં બે કે ત્રણ ત્રણ અંજલિ બંધી તમને મિથ્યાજ પૂજ્યા !–૨૨ ' એમ સાંભળતાં જ, બે ખારીથી ત્રણ ખાર ને ત્રણથી પાંચ ખારી, તેની પડે પૈડી કરતાં અવિક થઈ, એમણે યુદ્ધ કર્યું
- અ ખારી અર્ધ ખારીને મળતાં જેમ આખી ખાડી થાય. તેમ બે નાવ જેવો વ્યુહ રચેલા આપણા સુભટો રિપુના નાવાકાર બૂડને અર્ધના જેવો કરી નાખે-૨૪
અવિના ઉત્તમ પુરુષ, એ મહાસન બદલાલને, ગુર્જરવાસી બ્રાહ્મણનાનીની સમક્ષ, પાંચ રાજાએ એ નીચે પાડ–૧૨૫
