________________
( ૩૦૪)
પાપ માનનારા, મહારે મહાર, અને વ્યાજ સહિત દેવું, પ્રાણ કોરે મૂકીને પણ, વાળતા સતા, એક એકથી ચઢિયાત યશ પામ્યા -૯૮
માનાદ્રિના શિખર ઉપર નવાજ ચઢેલા બને, વીર્યથી લેશ પણ અહીન એવા નૃપ, ખૂબ પ્રહાર કરવા લાગ્યા; અને ભાથાથી ન નીકળતાં કે ચાપથી ન છૂટતાં કોણ જાણે ક્યાંથી આવીને એકાએક અનેક શિરોએ બધું ભરી નાખ્યું–૮૮
બહુથી કે બધાથી, બલવડે અધિક એવા આ બે ચક્તિ થઈ ગયેલા યમરાજે પણ, મારા કરતાં કોઈ બલવાન નથી એવી જે બહુ કાલની પોતાની અવકૃતિ તે આ ઠામથી મૂકી દીધી–૧૦૦
અતિ પ્રસિધ્ધ એવા આપ મહાબલી છો, આપની બરાબરી કોણ કરી શકે ? ને આમ આપને પણ કોણ પૂરું પડી શકે એમ આપ ઉભયે એવા છો કે તમારી બરાબર બીજો સુભટનથી એમ પૂજ્ય એવા એ ઉભયની સ્તુતિ કોણ કરતું નથી ?–૧૦૧
અહો ! પૂજ્ય ભગવાન સૂર્યના પૂત્ર (કર્ણ)ની સાથે શું આપોઆપ અર્જુનજ લઢે છે ! ને તું શું ભગવાન શ્રીકૃષ્ણ વિનાજ! એમ દેવલોકો પૂજય ભીમકુમારની સ્તુતિ કરવા લાગ્યા-૧૦૨
દીર્ધાયુ કુમારપાલે પછી મૂર્ખ એવા આન્નને લોહ શરથી પ્રહાર ક, ને એ, ઘાની પીડાથી, મૂર્ખ એવા પોતાના.ધથી ટેકો ન પામતાં ભૂમિ ઉપર પડી ગયો–૧૦૩
. એ દીર્ધાયુ થાઓ એમ ઈચ્છતા પૂજ્યચુલુક્યરાજે એને મારી નાખ્યો નહિ, ને તેથી એ પૂજયે એના કેવલ હાથી અને ઘેડા લઈ લીધા–૧૦૪
પછી, આપને સ્વસ્તિ, આપનો જય થાઓ, એમ આશિ દેતા
