________________
( ૧૮૫)
રાત્રનાં અસ્થિરૂપી સરેણુ ઉપર તે પૂર્વે જે આયુષને તેજિત કર્યાં હશે ને તેથી જે કીર્ત મેળવી હશે તથા લાકનાં વખાણ સાંભળ્યાં હશે તે સર્વે યુકત એવા તને આજ અમે મારવા માટે પકડી બેઠા છીએ--૬પ
ભય પામીને તને પાણી છૂટયાં નથી, તું નાઠા નથી, ક્ષીણ થયેા નથી, કે દીન વચન ખેલ્યા નથી, એટલે તને ખાવાની ઇચ્છાવાળા મે' જે આ તને મારવા અસ્ર ઉંચુ કર્યુંછે તેને હર્ષે પામી જો
Coppe
-
આમ ખેાલતાં ને પગવડે પૃથ્વીને આઘાત કરતાં એ કોણ જાણે ક્યાંએ પેશી ગયા, તે નિશ્ચલ સમાધિમાં ઠરેલા ચુલુયને ઇટલાભ મતિ વ્યર્થ ન જાય તેવા દર્શનની મતીતિ થઇ--૬૭
લક્ષ્મીએ ખાર્યથી માથું ધૂણાવ્યું, રાજાની સ્તુતિ કરી પોતે આનંદાશ્રુથી નહવાઇ ગઇ, તે વિઘ્નકર્મથી દૂર થઇ, ક્રુતિને દૃબાવી બેસી, આનંઢ આપવા ઉન્મુખથઇ, ને એની પાસે ગઇ -૬૮
હે માતાએ ! જો તમે એનું રક્ષણ કરતાં હો તો એનું રક્ષણ કરો, જો તમે એના ધૈર્ય દિનાં વખાણ કરતાં હે। તાતે કરો, ને હે ચડિ તુ એની રક્ષા કરનારી હોય તેા તે કયાં જા, એની સ્તુતિ કરતી હાય તા તે કર; શા માટે તમે વા૨ કરા ! ને હું પૃથ્વી ! શા માટે રડે છે ધીરી થા, હસવા લાગ; હે ધર્મ! તું હીમત રાખ ને હવે । નહિ; અર્થ ! રો નહિ પણ હસ; હે સરસ્વતિ ! તું મૈં મિથ્યા રાઇ, હવે જરા રાઇશ નહિ; ને હે વિશ્ર્વવિનાયક ! એના ઉપર વિન્ન નાખી તુવે તમારો યશ મા આ કરો; તેમ બીજા કોઇ પણ હવે તેમ ન કરે; કેમકે સુસંસ્કારવાળા અને આજ લક્ષ્મી વરથી પરિષ્કૃત કરે છે એવું, એ પછી, વેત્રવતી ખાલી-૯૯૭૦-૭૧.
સ્મિતજ્યોતિના સમૂહથી આકાશને અલકારતી દેવી પ્રસન્ન થ
૩૪
