________________
(૧૬૧) નિરંતર સંગ્રામ કરતા દુષ્ટ મદવાળા, અનીતિવાળા, એવા દૈત્યોને જરા પણ કષ્ટ પામ્યા વિના એજ વંશના ભરતે હણી અતુલ યશ મસળ્યો છે--૪૫
એજ વંશમાં, નિરંતર જાગ્રત, પાપ માત્રથી રહિત. તથા ધર્મમય, એવા યુધિષ્ઠિરે સદા ઉદ્ધત એવા શત્રુને સંહાર કર્યો છે–૪૬
જેના સળગાવેલા યજ્ઞાગ્નિમાં આહતિ માટે પાત્ર ચઢાવેલા ને ત્યાંથી ઉતારેલા ઈંદ્ર અને તક્ષક અતિ ભય પામતા સતા જીવલઇ નાઠા તે જનમેજય પણ એજ વંશમાં થયો છે (૧)--૪૭
ઘૂતાદિવ્યસનરહિત, કેઈથી પણ ઝાંખા ન થયેલા તેજવાળા, અદ્યાપિ પણ જીવતાજ હોય તેવા, અક્ષય યશવાળા, અન્ય નૃપતિઓ પણ એ વંશમાં થયા છે–૪૮
એ સર્વ પૂર્વ-નૃપથી જરા પણ ન્યૂન નહિ એવો હાલ ભીમદેવ વિજયી વર્તે છે, જેના રાજ્યમાં માત્ર કલિ વિના કોઈ પણ કશો ક્ષય , કરી શકતું નથી–૪૮
સપુરુષોની મૈત્રી તો સહજ સ્વાભાવિક જ છે, એટલે અમારી મૈત્રીને, કોણ ક્ષીણઆયુવાળા ને ક્ષીણસંતતિવાળે, અન્યથા કહે
(૧) પરીક્ષિતને તક્ષકે ડોતે પછી તેના પુત્ર જનમેજયે સર્ષમાત્રને હોમવાને યજ્ઞ આરંભ્યો. એમાં એવો નિયમ છે કે જે યાચક આવી જે માગે તે તેને આપ્યાવિના આહૂતિ આપી શકાતી નથી. તક્ષકનો હોમવાનો વખત આવતાં તે ઇંદ્રને શરણ ગયો, ત્યારે જનમેજયે ઈદ્ધિ સહિત તક્ષકને હોમવા માટે તેને સરવામાં મૂક્યો. પણ તે જ વખત કોઈ ઋષિએ યાચના કરી તો તે આપવા રાજા થેભ્યો, પણ તેણે તો એ ઇંદ્ર ને તક્ષકને પામ્યા. એમ તે છૂટી ગયા. આ કથા ટીકાકાર આપે છે
૨૧
