________________
(૧૫૭) સેનેરી કિરણોથી આકાશને છોઈ નાખતા, તથા દિશાઓને લીપી લેતા, કૂર્મને ફીણ પડાવતા, શેષને વિષ એકરાવતા પૃથ્વીને કંપાવતા; તાપ હરનારી, મોરનાં ઉત્તમ પીછાંની છતરીઓથી ઘર જેવી નીલ શીતલતા સારી રીતે પામતા, તથા દિવ્ય પોશાખથી શોભતા સવારો સમેત અવનો સમૂહ ચેદિરાજે જોયે; તે જ સમયે પ્રતીહારો ના મુખ્ય પાસે એણે જે યોગ્ય હતું તે કહેવરાવ્યું તથા કરાવ્યું–૧-૧૨-૧૩
પછી દ્વારપાલે આજ્ઞા માથે ચઢાવી સભાને કહેવા માંડ્યું, અને પોતાના અધિકારને અધિક દીપાવતાં આ પ્રમાણે વાણી ઉચારી –૧૪
આકાશને છત્રોથી કરીને શોભાવત, ભાલાની કાંતિથી દીપાવત, કિરીટનાં કિરણથી તેજવા કરતો, અશ્વના હણહણાટથી ગજાવતે; તેમ ખરીના ઘાથી પૃથ્વીને ગજાવત, દીપાવત, પીડતે, ને ભારથી વરાહની દાઢને પણ પીડા કરતે, ને દીપાવતે; જે રજ ઉડીને ભેગી થવા લાગી છે તેનાથી અંધકારને વધારતો; ને ભેગા થયેલાં અઢાથી પ્રકાશની વૃધ્ધિ કરતે; ગડગડતાં દુંદુભિથી નિકું. જેને ગજાવતો; ને ડમકતાં ડાખલાંથી આકાશને ગડગડાવતે ગાજતી નોબતોથી પોતાનો જાણે ઉત્કર્ષ જાહેર કરતો; ઉચ્ચ રીતે થતા શંખનાદથી જાણે મંગલધ્વનિ કરતો; કહીં ક્ષોભ પેદા કરતે કહીં વિસ્મય વિતારતે; ને ઘડાના ખારાથી સૂર્યના તેમ ઇંદ્રના અશ્વને તરત વૃક્ષસમૂહને પાડી તેને ચીરી કટકા કરી નંખાવતે જેને કોઈએ અટકાવ્યો, હરાવ્યો કે લોયો નથી એ; પરસ્પરમાં બીજી વાત ન કરતો, તથા અન્ય સાથે ન બોલો, પણ પોતાના સ્વામીની શક્તિનું વર્ણન કરી પોતાની ભકિત દર્શાવતે; ને કાંઈ પણ ઉપદ્રવ ન કરતો; એ આખી સેનાનો એક લેશભાગ, દશહજાર
