________________
(૧૫૩) ઉડતે, તથા દીર્ધ શબ્દ કરતે, તથા પાંખો ફફડાવીને, મણું (૧) પક્ષીને સમૂહ જેમ કારીરી ઈષ્ટિમાંથી અટવ્યનુયાજ (૨) નામે છે તેમ ઉડી નાઠે-૧૦૫
અવર રચવા યોગ્ય, તથા અવયે ભાગવા યોગ્ય, એવહ, તેના કર્મમાં લાગેલા, સ્વીકારવા યોગ્ય અને સુવિનીત સુભટોને, સર્વના ઉપરિ એવા રાજાએ સારાં અને નવા ભજનથી તૃપ્ત કર્યા-૧૦૬
વડ અને લતાઓમાં વસેલી તથા સેતુકાર્યમાં પ્રવેલી સેનાવાળો પિતાના ભુજબલથી, એ વહને નિયમન કરી, ઉબજ રોગને જીતનાર એ, લેશ પણ લોકાપવાદને (ર), જેમ દુષ્ટગ્રંથમાંનું વાકય પાત્રથાય છે, તેમ ન થયો–૧૦૭
ભાઈ જરા પણ ક્ષીણ વદન કરીશ નહિ, એ વહને નથી તે બાંધ્યો કે નથી મેં બાંધ્યો, એમાં તો માત્ર અતિ પ્રતાપવાળું, આપણા નૃપતિનું તેજજ વિજયી છે એમ એ સેતુ બાંધનારામાં વાર્તા ચાલે છે–૧૦૮
બંધાવાની ઈચ્છાવાળો ન છતાં પણ જેને તે ઈચ્છાવાળો કર્યો એવા એ વહન, પર્વતોને પણ માટીના ઢેપાની પેઠે ઉંચકી ઉંચકીને, એની સેનાએ, જરા પણ થાક પામ્યા વિના, અતિ દીન જેનાં મર્યા થઈ ગયાં છે તથા જેનું જલ ઓછું થઈ ગયું છે એવાને, બાંધ્યો–૧૦૮
વૃક્ષને કાપી કાપીને માં નાખવાથી બંધાયેલો એ વહ, ક્ષીણ થવા લાગ્યો, ને ચુલુય પણ શત્રુને સંહારવા તથા દિશાઓમાં કીર્તિ વિસ્તાર ચાલ્યો-૧૧૦
(૧) મચ્છું એટલે જલવાયસ એમ ટીકાકાર (૨) એણે આદરેલો સેતુ પૂર્ણ ન કર્યો એવા એમ વિકાકાર.
૨૦
