________________
(૧૪૭) જે ભુજના દપંથી તનમન નાચી રહ્યો છે, કે જેની સેના નાચતી કુદતી કોઈથી પણ વરાયા વિના દિશાઓમાં વ્યાપે છે, એવા ચેદિરાજ વિષે પણ વાણી વિસ્તરી શકતી નથી ને બુદ્ધિ કહ્યું કરી શકતી નથી
જેણે પૃથ્વીને નહાવરાવી નાખી છે, ને ચોતરફ વ્યાપી રહ્યા છે, તથા જે ચંદ્રરૂપ છે, એવા હે ઇશ! અત્ર આપના યશને તે સહન કરતા નથી, શરણ થતો નથી, અહા ! મર્યાદામાત્ર તછ બેઠે છે
એના અશ્વરથ ને હાથીને ગણવા ઇચ્છે છે તે સમુદ્રને ખોબલે ઉલેચવા ઇચ્છે છે, જીવને સાચવવા ઇચ્છતો કાલ પોતે પણ એના સામો ન જાય તે બીજો કોણ જઈ શકે ?–૬૫
પૃથ્વીને પણ ચીસ પડાવતા કટકથી એ શત્રુને સહજમાં સંહારે છે; એવાની કોણ મિત્રી ન ઈચ્છે? કે કોણ ભક્તિ ન કરે ?
કઈથી પણ એને બીજા ભૂપનું નામ સંભળાવી શકાતું નથી, પણ સર્વે એને એટલું સંભળાવે છે કે આપ એકલા જ આ પૃથ્વી ઉપર ભૂપતિ છ–૬૭
જે કુબેર પાસેથી પણ ધન કઢાવે એવા ઉદાટ ભુજવાળા નૃપતિવર્ગથી, એ દંડધારા દ્રવ્ય પડાવે છે—૬૮
કધથી કઠિન થયેલા એના હદયને પલાળવાની ઇચ્છાવાળા એના શત્રુ એની પ્રણિપત કરે છે, પણ એણે ભક્તિપૂર્ણ વાણીથી કોઈને પણ કદાપિ વિનવ્યું નથી–૬૮
એનું ઉટ અશ્વબલ, પોતાના ઉપર બેઠેલાને અતિ વેગે કરીને
