________________
( ૧૧૭ )
ણાએ કરીને એણે સર્વત્ર પ્રસરતા બલવાળાએ, તથા શેષનાગ જેવાએ, એના રથ ઉપર પ્રહાર કરવા માંડચા; તેમ દેવલોકમાં જેનાં ખાણુ પહેાચેછે એવા કુમારે પણ રથને માંડલાકારે વાંકા વાળી રાખ્યા—૯૨
હે અવીર ! અને હે પર્વત જેવા પણ નિરુપયોગી અને દુષ્ટ બાહુવાળા ! શા માટે આડા થઇ હšછે? તું હવે જીવવાના નથી, એમ ખાલતાં પર્વત જેવા ઉંચા અને ઞાકારી સુધી ઉછળતા લાર્ટ, નરવાળા પાણીની પેઠે, કુમારને મુકીથી મારવા માંડા—૯૩
આયુધ વિનાની કુસ્તીના કામમાં જેની વ્યર્થ સ્તુતિ થયેલીછે, તથા જે નઠારા અવોના વ્યર્થ ગર્વ ધારેછે, અને જેના રથ પણ નકામા જેવાજ છે, એવા પ્રહાર કરતા તેને ઉત્તમ થવાળા, (કુસ્તીમાં ) પ્રખ્યાત કીર્તિવાળા, આપના પુત્રે મુકીથી નઠારા તૃણની પેઠે મસળી નાખ્યા—૯૪
તે સમયે લાટનામાં, નઠારાં ત્રણ વાનાં—પીઠઢવી, પૈરુષથી હારવુ, અને દીલ ચેરવું–તેમાંનુ કાંઈ જણાયું નહિ; ને તેથીજ એ ઉત્તમ શૂર એ ત્રણ વાતવાળાના દ્વેષ કરનારી અપ્સરાના અતિ ઉત્તમ પતિ થયા—૯૫
પેાતાના સૈન્યથી કરીને, સહજ અગ્નિથી શેખની ફણાને સહજ ઉષ્ણ કરતા, અગ્નિથી ક્રેાડ(૧)ના મુખને તપાવતા, તથા કમઠની પીને ઉતી કરતા, જીએ આ કુખ્તાર આવેછે—૯૬
સર્વથી પૂજ્ય તથા ગમ્ય, સર્વ બલના સ્થાન રૂપ, શ્રીયુત, એવા રાજા ( સામે ) જવાનું મન કરતા હતા તેવામાંજ, નિરંતર ઉત્તમાભિલાષવાળા, ઉત્તમ અલસન્નિધાનરૂપ, સ્થિરચિત્તવાળા, કુમાર તેને પગે પડવા માટે આવ્યા—૯૭
( ૧ ) આદિ વરાહ.
