________________
(૮૮) ગુર્જરત્રા અને કચ્છના એ બે નાથ, દ્વારકાનાથ અને કુંડિનપુરાધીશની પેઠે, શર રૂપ મોજાંની પરંપરાથી જાણે ગંગાશોણ વહેવરાવ્યો-૧૨૧
વારાણસી અને કુરુક્ષેત્ર રૂપી સંગ્રામભૂમિ પામીને એ બે, જેમ શૈર્યપુર અને કેતવતના નાથ તેમને પામીને ખુશી પામે, તેમ ખુશી થવા લાગ્યા–૧૨૨
દૃઢતાથી ગરી અને કૈલાસ પર્વત જેવા, અંગે અક્ષત, એ બે સૂતાર અને લવારનું અનુકરણ, પરસપર શસ્ત્ર ભાંગી નાખી, કરતા હતા–૧૨૩
સુભટોએ બળદ અશ્વ ઉંટ ગર્ધવાદિ ઉપર બાણ આણી આણી, દહી અને દૂધ જેવી ઉજજવલ કીતિની આકાંક્ષા રાખતા તેમને આપ્યાં–૧૨૪
દશ જેની સમીપ છે (૧) એટલા હાથીના જેટલા બલવાળા, તથા દધિ અને સર્ષન્ જેવાં ચક્ષુવાળા લક્ષે, છ બળદ અને પાડાથી ઉચકાયેલો ભાલો ઉપાડ–૧૨૫
એણે, લગભગ દશ હાથી તથા ઘોડાને કચરી નાખતાં, તથા દશેક રથને છુંદી નાખતાં, અતિ પ્રકાશવાળા દંતથી હોઠ કરડતાં, ભાલે ઉંચો કરીને ફેક–૨૬
લખેલે વેદમંત્રોનો સમહ; તેનો વિગ્રહ કરી બોલાય તે પદ; અને તેની અમુક પ્રકારે બબ બબેથી આવૃત્તિ કરાય તે ક્રમ-એવા ઘણા પ્રકાર છે. જેમ વેદ સંહિતા પદને કમથી વિસ્તારવાળી થાય તેમ યુધ્ધ કાર્ય પદક્રમ એટલે અમુક અમુક સ્થાનાદિ પ્રક્રિયા તેથી વિસ્તરે.
(૧) એટલે નવ કે અગીઆર એમ ટીકાકાર.
