________________
(૮૫) તેમને, સ્નિગ્ધવાણી અને અંગવાળા, તથા પીઠછોપાનહાદિ ધારણ કરતા, નારદ મુનિએ, ધવખદિર પલાશાદિમાં ભરાઇ રહીને જોયા–૮૮
પછી ભમર ચઢાવીને, રોષથી વાંકી દાઢી કરીને, ભયાનક અને ફાટી ગયેલા વેળા સહિત, અતિ ભયાનક ભુજવાળે, એ દૈત્ય, વાંદરાની પેઠે કૂદીને, કીર્તિ તથા યુધ્ધનાં માતા રૂપ છરી અને ખરું લઈ, જે હાથી ઉપર ચાલુકય બેઠો હતો તે ઉપર ચઢ–૮–૧૦૦
એ બે અતિ દર્પવાળા, યમપુત્ર જેવા, હાથમાં તરવાર અને છરી લઈ પિત્રાઇ બાઝયા હોય એમ એક જ હાથી ઉપર લઢવા લાગ્યા-૧૦૧
&દકુમારનાં માતા પિતા ( શિવ પાર્વતી ) અને પ્રદ્યુમ્નનાં માતા પિતા (વિષ્ણુ અને લક્ષ્મી) તારા ઉપર આજ ક્યાં છે એમ કહેતાં ચાલુયે દૈત્યને ભૂમિ ઉપર પાડ -૧૦૨
શિવનાં સાસુ સસરાના પુત્ર (મૈનાક) જેવા દુર્ધર એણે, કૂદી પડીને, જેનાં સાસુ સસરો રડતાં રહ્યાં એવા (ગ્રાહરિપુ)ને હાથીની વરતથી બાં -૧૦૩
- ઇંદ્ર અને ઈંદ્રાણીના રિપુ બલિની પેઠે બાંધનારને, એને, વિષ્ણુની પેઠે, ઈંદ્ર તથા ઈંદ્રાણું તેમ ગાડ્યું અને વત્સ કુટુંબના બ્રાહ્મણ, સ્તવવા લાગ્યા--૧૦૪
આ ગાયો, આ વાછડાં, આ ઘોડા, આ રસ, સર્વ ત્વરાથી જાઓ એમ, એ પકડાયા પછી, બેલતો ફોધ કરીને લક્ષ ધાયો
વસ્ત્ર, અંગરાગ, માલા, એ બધાં વેત કરતે (તે), ચાલુક્ય પાસે આવીને બોલ્યા-૧૬
