________________
પરિષદ.
અંધપરંપશ-અધિકાર. . અને રંગ પ્રતિકૂળ પડે છે. આવી તરેહના આંધળે (જંગલીએ) બતાવેલા રીવાજો બંધ કરવા આ અધિકારને જવામાં આવ્યું છે.
દેખાદેખી.
(રાગ ઉપર પ્રમાણે.) જે ગાડરની ટળી શિર નીચું કરી ચાલી જાય છે! એક કવે પડે, પાછળ સર્વ તડાતડ ભુસ્કા ખાય છે! કૂવે પડવાનું કારણ શું? પાછા શી રીતે નીકળશું? જીવશું કે મુંઝાઈ મરશું?
જે ગાડરની. ૧ કદી એક અજાણપણાથી પડયું, કે લપશી જઈ કાંઠેથી દડયું, હા અંદર તે પડતાંજ રડયું! પડીને હું શીદ મરું ત્યારે એવું અંતર નહિ વિચારે, પણ એ સર્વ પડે હારે, સંન્યાસી એક સરિતા કાંઠે-કળશે જાવાને ઊચાટે, નિજ પાત્ર વધારાનું દાટે, ચપે ચાલે તુમડીજ ભરી, પણ દાટી કમંડળ ઢગલી કરી, તે જોયું કેઈએ પાછું ફરી, શું કરવા કરી વેકર ઢગલી, તે સમજ્યા વિના વિચાર્યું વળી, કળશે જાતાં એ ક્રિયા ભલી, તેથી ઢગલી કરી તેને પડખે, તે ચ. કળશે તેજ તકે, . “સ્વગે જાતાં રહી જાઉં રખે !” સઘળાએ એવું અવલોકી, ઢગલી કરવા માંડી ને ખી. બહુ આસપાસ પૃથ્વી રેકી, કે પા છે ત્યાં આ સંન્યાસી, ઈ અંતરમાં થઈ ઊદાસી,
રે મૂખ ઘણી ઢગલી આ શી!” . નવ જડયું કમંડળ દાટેલું. જે તે જન કર્મ તદન ઘેલું, આવું ઉચયે રે છેલ્લું, रे गतानुगतिको जनमात्रम्, पार्मार्थिक कस्यमनोनात्रम्, मम धूलिपुंजेन गतं पात्रम्,*
* અરે મનુષ્ય માત્ર દેખાદેખી કરવાવાળા છે. અહીં કાનું મન પારમાર્થિક નથી, મારું પાત્ર ધૂળના ઢગલાથી ગયું. (આ સંસ્કૃત શુદ્ધ નથી પણ ભાવ ખરો લીધે છે.)
