________________
૧૦૨
સપ્તમ
یحی ندیده اید و به بهره به في
વ્યાખ્યાન સાહિત્યસંગ્રહ–ભાગ ૨ જે. એમાં પિષણ સત્ય છે સારૂં, માંસ દુર્ગધમય છે નારં;
રેગ રક્તપિત્તાદિ કરનારે. તદુરસ્તીનાં તત્ત્વ માસે, નથી ડોકટર કહે છે ઉલ્લાસે;
અન્ન ખેરાક કુદરતી ભાસેરે. બળે મુડદું આવે બંધ જેવી, માંસ ભુંજતાં બદબે તેવી;
એકાવે ખાધું ધાન એવરે. • જાય સંડાસમાં માંસાહારી, બદબાથી કરે છે કારી;
નાક આડું ધરે વસ્ત્ર ભારી. મળમૂત્ર વિષ્ટા ધરનારું, ગુરદામાં થઈને વહેનારૂં;
એવું માંસ ભખે ન નઠારૂં રે. અન્ન ફળે મેવાને મીઠાઇ, મળે માંસથી સેંઘા ભાઈ;
સ્વચ્છ સ્વાદિષ્ટ ને સુગધાઈરે. ગીધ શ્વાન વાયસને ગાશે, મલિન માંસને દુર્ગધી ચારે,
નથી આહાર માણસને એ સરેરે. વિવેકી વિરે પશુ પાળે, તજી માંસ ભખે ભાજપાલ; નેક ટેકે સાકળચંદ ચાલેરે.
સાકળચંદ
સાખી. મારે દીવાળી થઇ આજ જિનમુખ જેવાને–એ રાગ. મળે અધુરે ન્યાય મનુષ્યને, પશુને નહિ તલભાર; એજ અનીતિ આજ કાલમાં, તે અપરંપાર.
- હિંસા નવિ કરીએ. ૪ તૃણ ખાઈ જીવન કરનારી, મુંગી જાત મરાયરે; જે છે તે ઉપયોગી છે, છતાં મળે અન્યાય.
હિંસા નવિ કરીએ. ૪૭.
ઉજમશી,
