________________
કરેમિ ભંતે !-સૂત્ર
ગુંથાઈ ગયા હતા. કંચુકીઓ હાથની સંજ્ઞાથી ને નાક પર આંગળી મૂકી ગડબડ, ને ગણગણાટ અટકાવી શાંતિ પાથરતા હતા. સો દ્વારપાલિકાઓ પોતપોતાના અધિકાર પર હાજર હતી. - વર્ધમાનકુમાર શાંતપણે બેઠા હતા. કેટલોક વખત એમ જ ગયે. “ચિત્તને આરામ અને આનંદ મળશે, ને નિદ્રાની સુસ્તી ઉડશે” એમ સમજી વીણાવાદકોએ વીણા હાથ ધરી તેના સૂર મેળવવાની શરૂઆત કરતાં જ શ્રી વર્ધમાનકુમારે હાથની સંજ્ઞાથી અટકાવ્યા. એટલે તેઓએ પોતપિતાને સાજ સંભાળપૂર્વક સૈ સાની જગ્યાએ મૂકી છાંડ્યો.
વળી ક્ષણભર સુમસામ શાંતિ પ્રસરી રહી. સૌ પોતપોતાના કામમાં હતાં, પણ ચિત્તમાં “હવે શું થાય છે?” એવી આતુરતા સેને જાગી હતી, એમ દરેકના ચંચળ ને ઉબ્રાન્તનયને પરથી જણાતું હતું.
કલહંસક ! એ કલહંસક–”
જી ! આ , જી ! ” કહી થોડે દૂર ચંદનદ્રવ વિગેરે વિલેપનદ્રવ્ય તૈયાર કરનારીને કંઇક સૂચનાઓ આપતો હતો, ત્યાંથી આવી ઘુંટણ સુધી મસ્તક નમાવી આજ્ઞાની રાહ જોતો છત્રધર કલહંસક નમ્રભાવે ઉમે રહ્યો.
હાલા! જરા જોઇ આવ તે-અને રાજન્યપ્રણમિતચરણકમણ વડિલબંધુશ્રી હાલ કયાં બિરાજે છે? શા કાર્યવ્યાપારમાં નિમગ્ન છે ? ” :
