________________
સા મયિ કે ધા
અને તી તું શા સ ન તન્ત્ર
આપે છે, અનેક ભાવિક શ્રોતાએ તે સાંભળે છે, સાંભળીને અનેક ભાવિતાત્માએ તેનું આચરણ કરવા નીકળી પડે છે, ભગવંતના શિષ્ય થાય છે, અને પ્રતિજ્ઞાવાક્ય-સામાયિક સૂત્રના ઉચ્ચાર કરે છે. ત્યારે આમ સંખ્યા વધતાં શરૂઆતમાં ગુરુશિષ્ય ભાવ સબંધ નક્કી કરવા પુરતું પણ તંત્રનું ખીજ રાપાય છે. એટલે કે તીર્થતંત્ર અસ્તિત્વમાં આવવા માંડે છે. અને પછી એ સર્વે પણ તીર્થતંત્રના અંગેા બની જાય છે. અર્થાત સામાયિક ધ સર્વ તીર્થોનુયાયિઓના ધર્મ થાય છે, સામાયિક સૂત્ર અને તદનુસારી દ્વાદશાંગ પ્રવચન સ તી નુયાયિઓનુ શ્રુત થાય છે, અને તીર્થંકર ભગવત તથા તેમના શિષ્યેા વિગેરે, સર્વ તીર્થાનુયાયિઓના આસ પુરુષા થાય છે, સ્વામિ અને નાયક થાય છે. એકંદર એ સર્વે તીથ -તંત્રના અ ંગા જ અને છે. એટલે જ શ્રી તીર્થંકર પ્રભુને પણ શ્રી તીને નમસ્કાર કરવા પડે છે. !
૨૦. જગને ઉપયાગી એવું સ્થાયિ કે પ્રાસંગિક કેઇ પશુ તંત્ર જ્યારે અસ્તિત્વમાં આવે છે, ત્યારે તેના— ઉદ્દેશ, હેતુ, પરિણામ, પ્રચારક, આંત—ખાદ્ય વહીવટ, નાના-મોટા અધિકારીઓ, ઉત્પાદક વ્યક્તિ, ઉત્પત્તિના દેશ -કાળ, દેશ–કાળ અનુસાર નિયમા, અધિકારિઓની ફરજસત્તા-અધિકારના વિસ્તાર અને મર્યાદા, પરસ્પરના આંતર્ –બાહ્ય સંબંધ, વ્યક્તિગત અને સામુદાયિક–સ્થાનિક અને સમગ્રને લગતા–સનાતન અને માત્ર સચાગ વિશેષમાં જ
૧૯
