________________
કરેમિ ભં તે !-સૂત્ર
તમે કર્યું છે. જગત જે ત પર સ્થિર છે, તેને સાર તમે તે શાસ્ત્રોમાંથી વિચાર્યો છે. આત્મકલ્યાણની આધ્યાત્મિક પ્રગતિની સરણિ તમે સમજી લીધી છે. લેકવ્યવહારના ઘણા નિયમ તમે તેમાંથી તારવી કાઢ્યા છે. તે સિવાય અનેક જાતના વૈજ્ઞાનિક તત્વેને તમે પત્ત મેળવ્યા છે, એટલું જ નહિં પરંતુ તે દરેકને પરપર સમન્વય પણ નિશ્ચિત કર્યો છે.
છતાં તમને પરસ્પર વિધિ જણાતા ઉપનિષદુના બે વાકયો પરથી પુનર્જન્મ વિષે સંદેહ છે.”
હા, પ્રભો ! ખરેખર એમ જ છે. મારા મનમાં એ સંશય હોવાનું આજે જ ખૂલ્લી રીતે માત્ર આપની જ પાસે કબુલ કરું છું.”
દેવાનુપ્રિય ! મહાનુભાવ ! ગોતમ ! એજ તમારી સરળતા, ગ્યતા, ભવ્યતા અને સંસ્કારિતા પુરવાર કરે છે.
પરંતુ, હું સમજાવું તે દષ્ટિબિંદુથી જો તમે ઉપનિષના એવા બરાબર વિચારી લેશે, તે તમારી ખાત્રી થશે કે-એ વાક પરસ્પર વિરુદ્ધ નથી, પણ સંગત છે. ”
પ્રભે! હું આપના વચનામૃતનું જ પાન કરી રહ્યો છું, સર્વથા સાવધાન જ છું. ”
તે બે વા ? તે આ –
૧૩૪
