________________
। રે મ ભ તે !-ન્યૂ વ
શ્રત્ આત્માએ તેને વધાવી લે છે; અને આત્મિક વિકાસના રસમાં તેમની શારીરિક પિડાએ તિરાહિત થઈ જાય છે. ’
“ અરે ! આપણે તે વાતામાં જ રહ્યા, અને પ્રભુજી તે ધ્યાન પૂર્ણ કરી ચાલવા લાગ્યા. ચાલે. જલ્દી ચાલેા. આપણે પાછળ પાછળ જઇએ. સામેના શહેર તરફજ જતા જણાય છે.”
“હા. કયું શહેર છે એ ? એ તરફ્ કેમ જતા હશે ? ”
“ એ મધ્યમ અપાપા છે. આજે કદાચ પારણાના દિવસ હાય. મધ્યાહ્ન વેળા થઈ ગઈ છે, એટલે પિંડની એષણા માટે નિકળ્યા હશે. ’
“ ચાલાને. જે હશે તે જણાઇ આવશે. '
“ અરે ! એ તેા રાજમાર્ગ છેડી રથ્યા માર્ગે વળી ગયા. સીધા ચાલ્યા જાય છે. ચાલા આપણે પણ વળી જઇએ. આ તરફ ણિકાનું વસતિ સ્થાન જણાય છે. ’
“ જીએ, એ કાઈ ગૃહસ્થને ઘેર જઇ ઉભા. ગૃહસ્થા ભક્તિપૂર્વક ઉભા થઇ હાથ જોડી સવિનય ઉભા રહ્યા છે. ભગવતે હથેળીયાનું પાત્ર બનાવ્યું છે. અને જુએ, પેલા ગૃહસ્થ તેમાં પિંડ મૂકે છે. ”
“ ધન્ય એ ગૃહસ્થને ! પરંતુ સામે બેઠેલા પેલા, વૈદ્યરાજ પડીકાં વાળવાં મુકી દઈ વારંવાર શું જોયા કરે છે ? આમ જીવે છે, તેમ જીવે છે. શું એ જોતા હશે ? ”
૧૧૨
