________________
ક સે ટી ને શિ ખરે
ઉતાવળે ધસ્ય જાય છે. હાય ! શું કરશે ?”
હું , તું નથી સાંભળતો ? તારા કાનનાં કાણું નકામાં છે. ખરું ને ? મારી પેઠે બીજો કોઈ બિચારે વિશ્વાસથી આ રીતે છેતરાય નહીં. તેને બંધ કરી દેવા જ સારા છે. બસ. એ જ ઠીક છે.
હં , બરાબરા પેસી ગયા. તે પણ જરા પત્થરથી ઠેકું હં, બસ. હવે બરાબર પેસી ગયા. પણ લાવ જરા બહારના ઠેડા મેરી નાંખું. કેઈ પકડીને ખેંચી ન કાઢી શકે.
હં, હવે ઠીક થયું. બસ, નિકળે જ નહીં. મારા બળદ ન બતાવ્યા; ચાખ્યું ફળ ?
જાઉં ઝટ, હું જ શોધી કાઢ્યું. બસ, ગમે ત્યાંથી શોધી કાઢું.”
અરે પેલે પાપી ઘેર નૃત્ય કરીને ચાલ્યા જાય. બસ, કેવો નિર્દય ! ! ”
બસ, શાંત રહે. આપણે તે તટસ્થતા જ રાખવાની છે. ”
“હાય ! શું થશે ? આપણે કેવા નિર્ભાગ્યશેખર !
૧૦૦
