________________
કરેમિ ભં તે !-સૂત્ર
જવાબ તે દે. એમ નહીં પચે નહીં, મારા બળદ. બોલ, કેને આપ્યા છે ?
અરે ! પણ આ તે હજુ યે જવાબ દેતે નથી.
અલ્યા ! શું તારા કાન-બન ખેરા છે કે ? સાંભતે નથી ? અરે ! પણ કહું છું કે મારા બળદ ક્યાં
છે ? બતાવને ? ઠીક છે. નહીં બતાવે છે ? જોઈ લે છે ત્યારે હવે.”
“અરે આ તે બહુ જ ક્રોધે ભરાયે. વિફરેલા. વાઘની માફક ધમધમી ઉઠ્યો છે. કયાં ગયે હશે ? શું કરશે હવે એ?”
આટલું આટલું કરવા છતાં પ્રભુજી હજુ શાંત જ રહ્યા છે. પિતાન સાધ્યમાં કેટલા બધા લીન છે ? ”
૮! પેલે પાછા આવ્યા. હાથમાં દર્ભમૂળ જેવું કંઈક લેતે આ જણાય છે.”
અરે ! જુઓ તે ખરા. એને કે વિચિત્ર ક્રોધ ચડ્યો છે ! હે લાલ લાલ થઈ ગયું છે. આંખ લાલ લાલ કેવી ભયંકર છે. હોઠ ધ્રુજે છે. ને આખું શરીર કેમ જાણે મૂર્તિમાન ક્રોધ દાવાનળ હેય.”
અરે ! એ તે પ્રભુજીના શરીર પર ઉતાવળે
૧૦૮
