________________
દાન. પ્રકરણ ૬
૨૮૭.
આત્માની સ્વત્રતલામાં બાધક રૂપ છે. આત્મસ્વભાવમાં સ્થિરતા એ જ સુખ અને શાતિપ્રદ છે.” આ ભાવ આ ભવ્યાત્માની ઉન્નતિમાં સાધક થાય છે.
અહિં તે આત્મવિકાસના ઉદ્યોગમાં પ્રયત્નશીલ થાય છે, તેના પરિણામની ધારા સભ્યફને બાધક રૂપ કર્મસેનાને ભગાડી રહી છે. એ પિતાને પિતાના આત્માની સન્મુખ કરી નિજ આત્મ દ્રવ્યને લક્ષ્ય બનાવે છે. લોકમાં જીવ પુલાદિ છ દ્રવ્ય છે તે તે જાણે છે પરંતુ અત્યારે આ જ્ઞાની તે સર્વથી ઉદાસીન થઈ એક પિતાના આત્માની સન્મુખ થઈ રહ્યા છે. વાસ્તવમાં મુક્તિની સ્વાધીનતા તેની સામે જ છે, કરણલબ્ધિને પ્રાપ્ત મહાત્માનો મહિમા અગોચર છે, મિથ્યાત્વ શત્રુ અનાદિકાળથી અજ્ઞાનમાં ખેંચી રહ્યો હતો તે હવે આ પુરૂષાથી આત્માના બળ આગળ લજિત થઈ રહ્યો છે, અનંતાનુબંધી કષાય તેના પરિણામોના બાણથી વીંધાઈ જ જઉ થઈ રહ્યા છે, સિંહ સામાન આ આત્માર્થી સમકિત પ્રતિ લઈ જતી સીડી પર ચઢી આગળ વધી રહ્યો છે.
આજે કેવો આનંદને સમય છે? ચિરકાળનો દરિદ્રી આજે થોડી જ વારમાં અમૂલ્ય સમ્યગ્દર્શન રૂપી રત્નનો માલિક થશે.
એ અંતર્મદૂત સ્થિતિવાળી અધઃકરણ લબ્ધિમાં રહી સમયે સમયે પરિણામોની વિશુદ્ધતા વધારી રહ્યો છે. આ લબ્ધિમાં એ જાતની વિશુદ્ધતા વધે છે કે જે કઈ બીજે જીવ થોડી વાર પછી આ અધઃકરણમાં પ્રવેશ કરે છે તે તેનાથી પહેલાં આ કરણમાં આવેલા જીવની સમાન જ ભાવોની વિશુદ્ધતા કરી શકે છે. આ સમયે એ ઉત્સાહી જીવનું લક્ષ્યબિંદુ એક પિતાની આત્માના વિકાસ પર કેન્દ્રિત થયું હોય છે.)
