________________
૧૬૦
જે ગવ ગળવા જોઇએ. તે ગલ ગળે નહીં. વાસ્તવમાં તે જ્ઞાન મળવાથી ગવ જોઇએ. અને ગવ ગળે તે જ્ઞાન પણ મળે. અને ફળે છે. જેએ ગુરૂ ભગવ તેના વિનય બૈયાવચ્ચ વિનાજ ચેાગ ઉપધાન વિનાજ પુસ્તકા દ્વારાજ જ્ઞાન મેળવવા ઇચ્છે છે. તેઆને તેમના પૂર્વીનાં જ્ઞાનાવરણયક ના ક્ષયે પશમને મળે જ્ઞાન તે! મળે, પરંતુ સામે ગોવધે કે મારી બુદ્ધિ કેવી ? કાકનાં ભણાવ્યા વિના, હુ.. કેવા રાની, જ્યારે વિધિપુર્વાક ગુરૂમુખેથી વાચના દ્વારા ઉપધાન ચેાગ કરીને જ્ઞાન મેળવે છે તેા તેથી. ન નાવયિતે ખપે જ છે. સાથે મેહનીય ક્રમ પણ ખપે છે. તેથી મેહનીયના ક્ષયે પશમ પુર્વકના જ્ઞાનાવરણયના ક્ષયે પશમ તે જ આત્મહિત કનારા ઢાય છે. અદ્ભુત ાત્રિનાં ધારક વજ્રસ્વામિજીએ ત્રણ વર્ષોંનાં ખાળવયમાં મેળવેલુ અફાટ જ્ઞાન કયા પુરૂષાર્થના અમે મેળવ્યું હતું.
વજ્રસ્વામિ તરીકેનાં ભવમાં તે તેઓએ દીક્ષા પહેલાં કાઈ ઉપધાન ચેાગ કર્યા ન હતા. જ્ઞાન પ્રાપ્તિ માટેના કાઈ પુરૂષાથ ન હતેા. છતાં આવી ઉત્તમ જ્ઞાન પ્રાપ્તિ કયાંથી થઈ. તે માટે તેમના પુ ભવના ઉત્કટ પુરૂષાર્થ જાણવા વિચારવા લાયક ભાદરવા લાયક છે.
વજ્રસ્વામિ પુભવમાં તિગકૂ ભક દેવ હત. એક વખતે મિત્રદેવની સાથે અષ્ટાપદ પર્વત પર જાય છે. તે વખતે સૂર્યોંકિણનાં આલખનથી ચડતા ગૌતમ સ્વામિને
