________________
एए३
सप्तमपरिछेद.
गाथा कहेनी. धम्मो मंगल मुकिकं । अहीसा संङमो तवो देवावि तं नमसंति । जस्स धम्मे सया मणो ॥१॥ जहा उमस्स पुप्फेसु । नमरो आवियश् रसं । नय पुप्फ किलामे । सो अपीणेश् अप्पयं ॥२॥एमए समणा मूत्ता । जे लोए संति सोहुणो। विहंगमाव पुप्फेसु । दाण जत्तेसणे रया ॥३॥ वयं च वित्तिं ल लामो । न य को उवहम्मई । अहा गडेसुरीयंते । पुप्फेसु नमरी जहा ॥४॥ महुकार समा बुझा । जे जवंति अणि स्सिया । नाणापिमरया दंता ॥ तेणवुच्चं ति साहुणो त्तिबेमि ॥५॥म्म पुफिया अफयणम् ॥१॥ कहन्नु कुद्या सामल । जो कामे न निवारए । पए पए विसीयतो। संकप्पस्स वसंग । ६ । वन गंधमलंकारं। बि सयणाणि य।अबंदा जे नहुँजं ति । न से चाशत्तिवुच्चई । ७ । जेथ कंते पिए नोए। लक्षेवि पिकि कुवई । साहीणे चवर नोए। सेतु चाइत्ति वुच्चई॥७॥समाश्पेदाइ परिवयंतो। सिया मणो निस्सरई बहिका ॥ न सामहं नो वि अहंपि तीसे । श्च्चेव ता विमश्च रागं ॥ ए ॥ आयावया हीचयसोगमङ्गं । कामेकमाहीकमि यं खु उरकं । विं दाहिदोसं विणश्जा रागं । एवंसुही होहिसि संपरा ए ॥१०॥ पकंदे जलियं जोई। धूमकेलं पुरासयं । निति वंतयं नोत्तं । कुले जाया अगंधणे ॥११॥
