________________
शष्ठमपरिबेद.
५१५
नी गेहनी रूपे रंजा, शीले सर्व नारी जीती ए अचं जा ॥ सदा सुंदरी ते सोहे चं वयणी, सुती सेज मां एकदा मध्य रयणी ॥ ३॥ सुरलोक दशमां थकी जे सनूरे, प्रजुपार्श्व वामाकुखे पुण्यपूरे ॥ चतुर्थिदिने चैत्रनी कृष्ण पदे, वस्या गर्नवासे विशाखा सुरदे ॥४॥ देवी चौद सुहणां तदा दिव्य देखे, महामो द पामी माने तेह लेखे ॥ जायो पोश मासे दशमी अंधारी, आखाविश्वनो जेह उद्योतकारी॥ ५ ॥ मलि दिग्कुमारी सुरेंजे मलायो, गायो इलरायो पूजीने वधायो ॥ वधंते प्रनु यौवने जाम जायो, प्रजावती राज कन्या प्रणायो ॥ ६ ॥ विषय लोग विलशी वस्या गृहवासे, वरश त्रीशमे व्रत लीधुं उहासे ॥ त्र्याशी रात्रि मौने रह्या मुक्ति वासी, तप स्या करी शुक्क ध्यानाज्यासी, ॥ ७॥ चोखे चित्त निर दोष चारित्र पाली, बहु कर्मना वृदनां मूल बाली॥ थया केवली चैत्रनी कृष्ण चोथे, देखे लोक अलोकने ज्ञानज्योते ॥७॥ मली देवताये महामोदधारी, कस्यो त्रिगडो विश्व व्यामोह कारी॥ स्वामी दिव्य सिंहासने बेगसोहे ॥ बारे परखदानां बहु मनमोहे ॥ ए॥ नवे नेहरुं एहने जे निहाले ॥त्रिधा ताप संतापते पूर टाले ॥ अहो एक नजरे जिणे एह दीगे, मुने मान खो तेहनो लागे मीठगे ॥ १० ॥ दीये देशना दीन बंधु दयानी, प्राणी पुण्य पामी सुणो जैन वाणी ॥
