________________
पंचमपरिछेद
४१७ जाणिये, नहिं रुप न रेख ॥ जगमांहे ते केम जडे, अरुपी अलेख ॥ आण ॥ ६ ॥ अंध तणी पेरे श्रा फले, सघला, संसारी ॥ अंतरपट आमो रहे, कोण जूवे विचारी ॥ श्रा॥७॥ पहेले पावू करी, पनी जोने निहाली ॥ नजरें देखीश नाथने, तेहशुं ले ताली॥आगाज॥ बंधण हारो को नथी, नथी जोमा वण हारो ॥ प्रवृत्ते वांधियें पोते, निवृतें निस्तारो ॥
आाए। नेदानेद बुझ करी, नासे ने अनेकानेद तजीने जो जजे, तो दीसे एक ॥श्रा ॥१॥ काले धोढुं नेलीये,तो ते थाये बेरंगू वेरंगें बुडे सहि,मन न रहे चंगु ॥ श्रा॥११॥ मन मरे नहिं जिहां लगें, घूमे मद घेख्यो । तब लगें जग नूट्युंजमे, न मटे जव फेरो ॥ आण १२ ॥ Gघ तणे जोरें करी, शं मो-ह्यो सुहणे ॥ अलगी मेली उंघने, खोली जोने खूणे ॥ आप ॥ १३ ॥ त्यारे जगमां तुज विना, बी जो नवी दीसे ॥ जिन्न नाव मटशे तदा, सेहेजे सुजगीशें ॥ श्राप ॥ १४ ॥ माझं तारु नवि करे, स हुश्री रहे न्यारो ॥ श्णेए हिनाणे उलीख्यो, प्रजु तेहने प्यारो ॥ आ॥ १५॥ सिझदिशायें सिझने, मलीयें एकांति ॥ उदयरत्न कहे श्रातमा, तो नांगे ब्रांति ॥॥१६॥ इति चैतन्य शिदानास संपूर्ण ॥
॥ अथ वैराग्य सद्याय ॥ राग श्राशावरी॥ ॥ किसीकुं सब दिन सरखे न होय ॥ प्रहजग
