________________
पंचमपरिजेद.
४१३ परनारी साथे, लोक सहु हेरे अ ॥ राय रांक थ इने रख्या राने, सुखें नहीं बेसे पडे ॥ ए मदनमा ती विषय राती, जेसी काती कामिनी ॥ पहेदूं तो वली सुख देखाडे पजे, पाडे नामिनी ॥॥ ढाल कर पगना रे, नयण वयण चाला करी॥बोलावी रे, नर लेश्धा सुंदरी ॥ नोलावी रे,हाव नाव देखाडशे ॥ पगें लागी रे, मरकलडे पळे पाडशे ॥३॥ त्रुटक ॥ ए पास पाडे धन गमाडे, मान खंडे ले लबी ॥ बोलं ती रुडी चित्त कूडी, कूम कपटनी कोथली ॥ ए नर अमूलक वस्य पडिजे, पडे नपोसायें पायको दीवा नमंडे मानखंमे मारसहे पडे रायको.४ ॥ ढाल ॥ बांमी लेशे रे, वेश्याना लंपट नरा ॥ सहु सधवा रे, विधवा दासी दूरे करा जा नाशी रे, रुप देखी जीव एह तणुं ॥ उनो रही रे, एह साहामुं, मम जो घणुं ॥५॥ त्रुटक ॥ घणुं म जोश्श एह साहा मुं, कुलस्त्री दीठे नवि गमे ॥ जीम शूनी पूवें श्वान हींडे, तिम परनारि पूठे कां नमे ॥ जिम बिलामो दूध देखे, मोलें डांग न देख ए, परनारि वेंधो पुरुष पापी किसो जय नवि, लेख ए॥६॥ ढाल ॥ फ ल वेणी रे, शिर सिंदूर सेंथोजस्यो ॥ ते देखी रे, फट मूरख मन कां कस्यो ॥ देखी टीलां रे, ढीलां इंडिय करी गह गह्यो । शिर राखमी रे, आंखें दे इतुं कां रह्यो ॥ ७ ॥ त्रुटक ॥ कां रह्यो मूरख यां
