________________
३१
पंचमपरिजेद. गज एह रे ॥ च ॥ मीठडीरीते सांजले रेलो, सु ख लहे मीठडां तेह रे ॥ च ॥ ना० ॥३॥ सुर तरु सुरमणि सुरगवी रेलो, सुरघट पूरे काम रे ॥ च ॥ सांजल, सिद्धांतनुं रेलो, तेहथी अति श्र निराम रे ॥ च ॥ जाण ॥४॥ श्रीनयविजयविबु कतणो रेलो, वाचक जस कहे शीश रे ॥ च० तुम ने पहिला अंगनो रेलो, शरण होयो निशदीश रे ॥च० ॥ ना० ॥५॥इति ॥ ॥
॥अथ कलियुगनी सद्याय ॥ ॥ सरसती सामिनी पाय नमीने, उलट मनमां हे श्रायो । तीरथ नहीं कोई इण संसारे, तेणे ए कलियुग आयो ॥ देखो बे यारो कूमो कलियुग थायो ॥ एत्रांकणी ॥ बाबो कहे मारी नानमी बेटी, दिन दिन मूख्य सवायो ॥ यारो कूमो कलियु ग आयो ॥१॥ राजा ते परजाने पीडे, कुनर काम जलायो ॥ बोल बंध नहि मंत्रीने, गोचर खेत्र खे मायो ॥ बे यारो ॥२॥ गुरुने गाल दिये नित चेलो, वेद पुराण पढायो ॥ सासु चूले ने वहु खाटलडे, फुके शरीर जलायो ॥ बे यारो ॥३॥ एशी वरस नो हीडे होशे, मूळे हाथ घलाये ॥ पंच तणी साखे परणीने, अबला अर्थ गमायो ॥ बे यारो॥॥जोगी जंगम ने संन्यासी नांग जखे मदवाहो॥चोर चाड परधनने खाये, साधु जन सीदायो॥बे यारो ॥५॥
