________________
पंचमपरिद.
३३ शियल विण शोने नही ते सत्य गणजो सुंदरी ॥ चाल ॥शीयल प्रजावे रे, सुर सेवा करे ॥ नव वा मेरे जेह निर्मल धरे ॥ धरे निर्मल, शीयल उज्वल, तास कीर्ति फलहले ॥ मनकामना, सवि सिद्धि पामे, अष्ट नय, कुरे टले ॥ धन्य धन्य ते, जाणो धरा, जे शीयल चोखं, आदरे, ॥ आनंदना ते, उघ पामे उदय महा जस, विस्तरे ॥ १० ॥ इति नारीने
॥अथ धोबीमानी सद्यय ॥ ॥ धोबीमा तं धोजे मननं धोतीयं रे, रखे राख तो मेल लगार रे॥ एणेंमेले जग मेलो कस्यो रे, विण धोयुं न राखे लगार रे ॥धो ॥२॥ जिनशासन सरो वर सोदामणुं रे, सम कित तणी रूमी पाल रे ॥ दानादिक चार बारणां रे, मांहि नव तत्त्व कमल विशाल रे ॥धो ॥॥ तिहां कीले मुनीवर हंसला रे, पी ये ने तप जप नीर रे॥शम दम श्रादि जे शील रे, तिहां खाले थापणुं चीर ॥धो॥३॥तपवजे तप तमके करी रे,जालवजे नव तत्त्व वाम रे॥ बांटा उमाडे रखे पाप अढारना रे,एम उजतुं होशे ततकाल रे॥धोग ॥४॥ बालोयण साबूडो सूधो करे रे,रखे श्रावे माया शेवाल रे ॥ निश्चे पवित्रपणुं राखजे रे, पडे श्रापण नीमी संजाल रे ॥ धोणारखे मूकतो मन मोकलु २॥चल मेलीने संकेल रे॥ समयसुंदरनी शीखमी रे, सुखमी अमृत वेल रे ॥ धो० ॥६॥ इति ॥
