________________
चतुर्थपरिच्छेद .
२०७
कोढें व्यापी देहमी रे, राजा राणी सचिंत ॥ श्रेष्ठी तेहीज नयरमां रे, सिंहदास धनवंत रे ॥ ४ ॥ प्रा०॥ कपूर तिलका गेहिनी रे, शीले शोजित अंग ॥ गुण मंजरी तस बेटडी रे, मुंगी रोगें व्यंग रे ॥ ५ ॥ प्रा० ॥ शोल वरषनी सा थइ रे, पामी यौवन वेश ॥ दुर्जग पण परणे नहीं रे, मात पिता धरे खेद रे ॥ ६ ॥ प्रा० ॥ तेणें अवसरे उद्यानमां रे, विजयसे न गणधार ॥ ज्ञान रयण रयणाय रे, चरणं करण व्रतधार रें ॥ ७ ॥ प्रा० ॥ वनपालक नूपालने रे, दीघ वधाई जाम ॥ चतुरंगी सेना सजी रे, वंदन जावे ताम रे ॥ ८ ॥ प्रा० ॥ धर्मदेशना सांजले रे, पुरजन सहित नरेश ॥ विकसित नयन वदन मुदा रे, नहिं प्रमाद प्रवेश रे ॥ ए ॥ प्रा० ॥ ज्ञान विराधन परजवे रे, मूरख पराधीन ॥ रोगे पीड्या टलवले रे, दीसे दुःखीया दीन रे, ॥ १० ॥ प्रा० ॥ ज्ञान सार संसारमां रे, ज्ञान परम सुखहेत ॥ ज्ञान विना जग जीवमा रे, न लहे तत्व संकेत रे ॥ ११ ॥ प्रा०॥ श्रेष्ठी पुढे मुणींदने रे, जांखो करुणावंत ॥ गुण मंजरी मुज अंगजा रे, कवण कर्म विरतंत रे ॥ १२ ॥ प्रा० ॥ इति ॥
॥ ढाल त्रीजी ॥ सूरती महिनानी देशीमां ॥ ॥ धातकी खंडना जरतमां, खेटक नयर सुगम ॥ व्यवहारी जिन देव बे, घरणी सुंदरी नाम ॥ १ ॥