________________
(૧૮) સાવદ્યાચાકૃત્ય ગ્રંથ મુ. વિવેછે તે, વિધીઓ કહેલી છે. પણ મનુષ્યશ્રાવને પ્રતિમા પુજન વી જે કાંઇ વિવેચન આપેલું નથી. તે અવશ્ય છે.
પણ પંચમ કાળના સાવઘાચાર્યોએ પિતાના પેટ ગુજારાની ખાતર પ્રતિમા પુજનની વિધીના ગ્રંથ રચ્યા છે, તેમાં એ ઠાઠ મેળવ્યું છે કે જે વખતે તિર્થંકર મહારાજ નિરાગતાપણે સમેસરણમાં હયાત બિરાજમાન હતા તે ની સમક્ષમાં યથાયોગ્યરીતે ભવ જીવોએ વિનયમાર્ગ સાચવ્યા હતા. તેવી જ રીતે હાલના પાષાણુમતિઓ પ્રતિમાની આગળ કલિત વિધી કરે છે તે વૃથા છે. સબબ કે તે પ્રતિમા એ દ્રિમાં તિર્થંકરની રીતે ગુણ ન છતાં તે ની પુજા કરનારાઓજ સંક૯પે છે તો તે ગુણકર્તા કેમ થાય ? કેમકે જે તિર્થંકરના સમોસરણમાં બનેલી હકીકત રીતે કરતા હેયતે કહેવાનું કે જે દીવસ તિર્થંકર મહારાજ આપ બિરાજતા તે તિર્થંકરના સર્વ ગુણેકરીને શુશોભિત હતા ને તેમજ તેઓને વંદન કરનાર ભવ્ય જીવોની શ્રધા. માં પણ તિર્થંકરના છતાં ગુણ સ્તવવાની વિશુદ્ધતા હતી તેથી સ્તુતિ કરનારાના તથા તિર્થંકરના છતાગુણ પ્રત્યક્ષ મળી આવે છે. તે તો ઘટિત છે. પરંતુ તેજ આધાર પ્રમાણે પ્રતિમા આગળ વિધી કરવા ધારે છે તેમાં નિગુણછતાં સદગુણથી કેવી રીતે સ્તવી શકાય ? માટે એ સર્વ કરિપત છે.
હવે આઠેકાણે ગ્રંથકર્તાએ પ્રતિમા પુજનની વિ. ધીના ફળની વિગત બતાવી છે, તે સુજ્ઞજનો વાંચીને મુળ શાસ્ત્રોની સાથે સરખાવશોતે પરસ્પર ભેદ માલમ પડશે તે
