________________
સમકિતસાર ભાગ ર છે. (૧૭૭) ધો કદી ન રહેત, પણ અજ્ઞાની મુર્મનો સિદ્ધાંતોના આધાથી વિરૂદ્ધ રીતે કુતર્કોને આધાર લઈ ચિત્ય, ચિત્ય, ચિય એટલે પ્રતીમાને અર્થે જેજે સારંભથી કૃત્ય કરીએ તે સર્વ નિજા હેતુ છે એમ કહે છે તેમાં પુછવાનું કે તે સાવધનું કર્મ તમને ન લાગે તો શું તે બાંધેલા કમેને બેદલે પ્રતિમા બેગવશે કે કેમ ? પણ સિદ્ધાંતની રીતે તો એમ છે કે જે કરતા તેજ ભુતા એમ જાણને સુજ્ઞ જ.
એ ચિત્ય એટલે જ્ઞાન આધારથી નિર્વઘ કૃત્યમાં ઉપગે ચાલવું સાવધાચાના કૃત્ય ગ્રંથને સિદ્ધાંતરીતે માની
પ્રતિમા પુજે તે પ્રસ્નેત્તર. સાવધાવી ધજને એમ કહે છે કે પ્રાચીનકાળમાં મોટા આચાર્યો થયા તેમણે કળીકાળના સ્વભાવે મને જીવીસરજન થઈ જવાના ભયથી સર્વ શા કાગળ તથા તાડપત્રમાં લખ્યા તે વખતે પ્રતીમા પુજન વિધીના શાસા વીતરાગને બેધ કરેલા તે પણ મુળ સૂત્રોને અનુસીને લખેલા છે. તે શાસ્ત્રના આધારથી અમો પ્રતિમા પુજનવિધી કરીએ છીએ એમ કહે છે તે તદન વૃથા છે.
પણ તેના જવાબમાં કહેવાનું કે જેજે વિતરાગભાપિત મુળ સુત્રો છે તેમાં તે દેવતાઓના છત વ્યવહારની પુજાવિધી કહેલી છે. વળી સાધુ તથા શ્રાવકેની વૈરાગદાથી કરેલી જ્ઞાન સમકિત સહિત નિરારંભી ક્રિયાની
