________________
(૧૪૦) નિર્વઘ પુજનથી મોક્ષ કહે છે તે ગણાય છે, કારણે મહિષ, મહિષી ખળ ખાવામાં ઘણાં જ તત્પર રહે તેમજ અજ્ઞાન સ્વભાવીઓ પણ આત્મજ્ઞાન ન જાણતાં અજ્ઞાનતામાંજ તત્પર રહે છે અને આ નિર્વદ્ય જ્ઞાનને ધ વેધક હોય તે વેધક જ્ઞાનને અમૃતતુલ્ય માન્ય કરીને અનુભવરસ પીએ છે.
વળી ઉત્તમ ધર્મીએ દયાયને માન્ય કરે છે, તે વિષે જૈનધર્મી ધન પાળ પંડિતના વાકય નીચે મુજબ
એક વખતે શ્રી ભેજરાજા શિકાર કરવા ગયા તે વખતે કેટલાએક કવિએ રાજાના બળની પ્રશંસા કરતા હતા, તે વખતે ધનપાળ પંડિતે નિરાપક્ષપાને બોધની ખાતર દયાની ઉન્નતિ કરવા કહ્યું હતું કે, रसांतलंयातुतदत्रपौरुषंकुनीतिरेषाशरणोरदोषवान्; प्रहन्यतेयद्बळिनातिदुरबलोहाहामहाकष्टम રાગજ્જૈનાત.
ભાવાર્થ-અહો ભેજ! તમારું પુરૂષાર્થપણું રસાતળ જાઓ આતે મોટી કુનીતિ છે. મતલબ કે આ અનાથ પ્રાણીઓને કેઈ શરણજ નથી તેમ તેને કોઈ દેશપણ નથી અને તમારા જેવા બળવાન પુરૂષ અતિ દુર્બળ પ્રાણીઓને મારી નાખે છે, તેથી આ જુલમી જગત અહો કષ્ટથી ભરેલું અને રાજા વિનાનું છે! કેમજે જંગલવાસી પ્રાણીઓ તમારા વિકટ બળના ભયથી ત્રાસ પામીને મો
