________________
સમકિતસાર ભાગ ૨ જે, (૧૩૩) ત દઢ કરવા માટે નવા શબ્દો ઘાલેલા તે પ્રાચિનકાળના તાડપત્ર ઉપર લખેલા સૂત્રઉપરથી સાબિત થઈ આવે છે. તે કહેવાનું કે અરે અજ્ઞાન સાહેબે ! ખાતરીથી સમજો કે, આણંદ શ્રાવકે જેટલે આશ્રવ છોડીને જે જે વૃત ઘયો છે તે નિર્વઘ કણીને માટે સમજવાં, પણ તે વખતે તેણે પ્રતિમાપુજન વિશે કાંઈપણ અર્થે પુછો નથી, તેમજ તમારી રીતે આણંદ શ્રાવકે રંજા મહાત્મને આ ધાર ન રાખતાં એક વીર પરમાત્માના વચન ઉપર આધાર રાખીને કલ્યાણીક જીવ દયા ધર્મ આરાધન કર્યું છે, એમજ સર્વ સાવકો એક વિધીએ ધર્મ આરાધી દેવ લેકે પહોંચ્યા પણ પ્રતિમા પુજનને આધારથી મોક્ષ ઈછા કરી નથી.
શ્રી પ્રશ્ન વ્યાકરણના છઠ્ઠા અધ્યયનમાં દયાના સાઠ નામ ચાલ્યા છે, તેમાં દયાને પુજા કહી છે તે સત્ય છે. ને તેજ અધયયનમાં દયાને યજ્ઞ કહેલ છે. તે પણ બરાબર છે, એ દયાની પુજા તથા દયારૂપી યજ્ઞ એ બે અમારે આદરવા યોગ્ય છે. મતલબ કે ધર્મદેવ તથા દેવાધીદેવનું પુજન નિ એટલે હિંસા કર્યા વિના જ થાય છે. ને એકછે તમારી માન્ય કરેલી પ્રતિમાની રીતે એક ઈકી નથી કે છકાયનો ભોગ માગે ! કેમજે એ સ્વશરીરે પંચેકી છે, તેમજ નિર્વઘ કણથી નિરારંભે વર્તે છે. તેથી તે નિરંભી દેવની આજ્ઞાએ ચાલનારા સર્વે સાધુઓ કુરૂણારસથી ભરપુર છે, તેથી તે દેવના યથા યોગ્ય ગુણ સ
