________________
સમકિતસાર ભાગ ર જે. (૧૩૨) તથા સ્થાનક તેમજ પાંચ જાતના પરાળના સંથારામાંથી અમુક સંથેરે તથા એક ચીજથી નીપજ્યું તે ષડ તથા ઘણાં દ્રવ્ય મળીને નીપજ્યુ તે શ્રેષદ એટલે ચુરણ તે સાધુઓને પ્રતિ લાભીને કાળાંતરે પાછી લેવાય એમ પ્રતિ લાભો થકે હ, એમ સર્વ જાતના દાનાદિકની માપણી વિધીપુર્વક ગ્રહી છે. એવી રીતે શ્રાવક ધર્મની આરાધના કરવાવિ સૂત્રમાં વિવેચન આપેલું છે. પરંતુ જન પ્રતિમાના પુજનની વિધી શ્રાવકોએ કઈ મુળમાં પુછી નથી તો વિધી પુછયા વિના પુજન શેનું કરે ? વળી તે શ્રાવકે વૃત લીધા સિવાય તિકિરની સમક્ષ એમ બેલેલા છે જે, અન્યદર્શની તથા અન્યદનીના દેવને તથા અન્ય નીએ પ્રહણ કરેલા જેનના દ્રવ્યલીંગ એ સર્વને વાંદવા તથા નમસ્કાર કરવાના નીમ કરું છું, તેમજ તે બેલ્યા અગાઉ મારે બોલાવવા યા વિશે બોલાવવા યા તેઓને ગુરૂ તથા ધર્મ બુદ્ધિથી આહારદિક દેવ યા દેવરાવે, એ સવે આજ પછી હું આણંદ શ્રાવકને ન કળશે. વિશેષ ન્ય તિથીએના વિષે તે સાક્ષાદિક તથા અન્ય તિર્થીઓના દેવ તે હરીહરાદિક પ્રત્યક્ષ વરતે છે, તેને તથા જેનના પડવાઇ વેષધારીઓ સ્વધર્મથી નીકળી જઈને અન્ય દનીમાં મળી ગએલા છે. તે ત્રણ અસ્નાદિકના ભગી છે. માટે તે એને ગુરૂદેવને ધર્મન, બુદ્ધિએ અસ્નાદિક આપુ નહી, અને નિસંઘ ગુરૂને ધર્મની ઇચ્છાએ ચિદ પ્રકારનું દાન આપુએ નિગ્રંથ સાધુઓ અસ્નાદિક વસ્તુના છે કારણથી
