________________
( 1)
अपारघोरसंसार-निमग्नजनवारक
किमेष घोरसंसारे, नाथ ते विस्मृतो जनः ॥ ७ ॥
હે નાથ ! હે પરમાત્મા ! આ અપાર ઘેાર સંસારમાં મગ્ન થયેલા જનાને તારનાર હે પ્રભુ ! ધેાર સંસારમાં આ માણસને શું તમે વીસરી ગયા ? ૭.
सद्भावप्रतिपन्नस्य, तारणे लोकबांधव ।
त्वयाऽस्य भुवनानंद, येनाद्यापि विलंब्यते ॥ ८ ॥
હે લેાકમાંધવ ! હે ભુવનને આનંદ કરનાર ! સારા ભાવને પ્રાપ્ત થયેલા એવા મને તારવામાં હજી આપ કેમ વિલંબ કરીં
રહ્યા છે. ? ૮.
आपन्नशरणे दीने, करुणा मृतसागर ।
न युक्तमीदृशं कर्तुं, जनेनाथ भवादृशां ॥ ६॥
હે કરૂણારૂપી અમૃતના સમુદ્ર ! હે નાથ ! આપના શરણને પ્રાપ્ત થયેલા અને ટ્વીન એવા જનને વિષે આપના સરખા ત્રિભુવનના નાથને આવા પ્રકારે કરવું તે યુક્ત નથી. અર્થાત્ હવે મને ભવસમુદ્રથી તારવામાં વિલંબ કરવા તે ઠીક ન કહેવાય. ૯
भ्रमेऽहं भवकांतारे, मृगशावकसन्निभः ।
विमुक्तो भवता नाथ, किमेकाकी दयालुना ॥ १० ॥
ભયંકર ભવ અટવીમાં મૃગલાના શિશુની માફ્ક ભમતા એવા મને એકલાને આપ સરખા દયાળુએ હે નાથ ! કેમ મૂકી દીધા ? અર્થાત્ હવે આપની પાસે મને રાખેા. ૧૦.
इतश्चेतश्च निचिप्त - चक्षुस्तरलतारकः ।
निरालंबो भयेनैव, विनश्येऽहं त्वया विना ॥ ११ ॥
