________________
( ૧૧ ) ૧૩. અનિત્ય ભાવનાની સજઝાય. મુંઝમાં મુંઝમાં મેહમાં જીવ તું, શબ્દ વર રૂ૫ રસ ગંધ દેખી; અથિર તે અથિર તું અથિર તનુ જીવિત, ભાવ્ય મન ગગન હરિચાપ પેખી. મુંઝ૦ ૧ લચ્છિ સરિઅત પરે એક ઘર નવિ રહે, દેખતાં જાય પ્રભુ જીવ લેતી; અથિર સબ વસ્તુને કાજ મૂઢા કરે, જીવડે પાપની કોડી કેતી. મુંઝ૦ મે ૨ ઉપની વસ્તુ સવિ કારિમી નવિ રહે, જ્ઞાનશું ધ્યાનમાં જે વિચારી; ભાવ ઉત્તમ હર્યા અધમ સબ ઉધર્યા, સંહરે કાળ દિન રાત ચારી. મુંઝટ ( ૩ દેખ કળિ કુતરે સર્વ જગને ભખે, સંહરી ભૂપ નર કોટીકેટી; અથિર સંસારને ધિરપણે જે ગણે, જાણ્ય તસ મૂઢની બુદ્ધિ ખોટી. મુંઝવે છે ૪ . રાચ મમ રાજની રિદ્ધિશું પરિવર્યો, અંતે સબ રિદ્ધિ વિસરાળ હશે; રિદ્ધિ સાથે સબ વસ્તુ મૂકી જતે, દિવસ દેતીના પરિવાર રેશે. મુંઝ૦ | પો કુસુમ પરે યવન જળબિંદુ છવનં, ચંચલે નર સુખ દેવભેગે; અવધિ મન કેવલી સુકવિ વિદ્યાશા, કલિયુગે તેહને પણ વિગે. મુંઝ૦ ૬
