________________
(૧૬૭) મેં તે ચેતન દ્રવ્ય હું, ચિદાનંદ મુજ રૂપ; એ તો પુદ્ગલ પિંડ હે, ભરમજાળ અંધકૃપ. ૯ સડન પડન વિધ્વંસન, એ પુદ્ગલનો ધર્મ સ્થિતિ પાકે ખીણ નવી રહે, જાણે એહિ જ મર્મ. ૧૦ અનંત પરમાણુ મળી કરી, ભયા શરીર પરજાય; વર્ણાદિ બહુવિધ મિલ્યા, કાળે વિખરી જાય. ૧૧. પુદગલમાં હિત જીવકું, અનુપમ ભાસે એહ; પણ જે તત્ત્વવેદી હવે, તિણકું નહી કછુ નેહ. ૧૨. ઉપની વસ્તુ કારમી, ન રહે તે સ્થિર વાસ; એમ જાણું ઉત્તમ જના, ધરે ન પુદગલ આશ. ૧૩મેહ તજી સમતા ભજી, જાણે વસ્તુ સ્વરૂપ પુદ્ગલ રાગ ન કીજીએ, નવી પડીએ ભવકૂપ. ૧૪. વસ્તુ સ્વભાવે નીપજે, કાળે વિણસી જાય; કર્તા ભોકતા કે નહી, ઉપચારે કહેવાય. ૧૫. તીણ કારણે એ શરીરશું, સંબંધ ન મારે કેય; મેં ન્યારા એહથી સદા, એ પણ ત્યારે જેય. ૧૬. એહ જગતમાં પ્રાણીયા, ભરમે ભૂલ્યા જેહ; જાણું કાયા આપણી, મમત ધરે અતિ નેહ. ૧૭. જબ સ્થિતિ એ શરીરકી, કાળ પહેચે હોય ખીણ, તવ ઝરે અતિ દુ:ખભરે, કરે વિલાપ એમ દીન. ૧૮. હાહા પુત્ર! તું કહાં ગયે, મૂકી એ સહુ સાથ; હાહા પતિ! તું કહાં ગયે, મુજને મૂકી અનાથ. ૧૯. હા! પિતા તમે કિહાં ગયા, અમ કુણુ કરશે સાર; હા બંધવ! તમે કહાં ગયા, શુન્ય તમવિણ સંસાર. ૨૦.
