________________
( ૧૨૬) અર્ધ પુગલ પરાવર્તનની અંદર સકળ કર્મક્ષય કરીને તે મેસે જાય; પરંતુ જ્યાં થોડા ભવમાં જ સાધ્ય સિદ્ધ થાય તેવું હતું ત્યાં સંખ્યાતા અસંખ્યાતા છેવટ અનંતા ભવ સુધી સમ્યકત્વ ગુમાવીને રખડવું અને અનંતા દુઃખ સહન કરવાં તે કાંઈ થોડી શેકદશા ન કહેવાય. જેમ કેઈ કોડપતિ પાસેથી તમામ લક્ષ્મી હરણ કરી જાય અને પછી તેને કોઈ કહે જે–આગળ ઉપર તમને કઈવાર મળશે. તેવું કહેવા છતાં પણ લક્ષમી જવાથી પારાવાર દુ:ખ થાય છે, શક સંતાપમાં મગ્ન થાય છે, છેવટ ગાંડે પણ બની જાય છે. તેવી જ રીતે સમ્યકત્વ રૂપી સાચી લક્ષ્મી આ જીવ પાસેથી જતી રહેવાથી દરિદ્ર-નિર્ધન બની છેવટ મિથ્યાત્વરૂપી ભૂતને સમાગમથી ભવચક્રમાં ભટકતાં ઘણીવાર ગાંડ પણ બની જાય છે. તે ચોક્કસ હૃદયમાં ઉતારી સમ્યકત્વ રત્નને સાચવવા પુરૂષાર્થ ફેરવવું. સમ્યકત્વવંત જીવને સમ્યકત્વ સાચવવા માટે જેવી રીતે ગુણુ જનને સમાગમ શુભ ફળદાયક કહ્યો છે તેવી જ રીતે સમ્યકત્વ નિર્મળ કરવા માટે શુભ ભાવથી તીર્થોની યાત્રા દરવરસે કરવી તે પણ ફળદાયક છે. જાત્રા કરતાં કષાયને મંદ પાડવા, હમેશ વેલાસર ઉઠવું, તત્ત્વની ચિંતા કરવી, આત્મિલક્ષમી કેટલી કમાયે? કેટલી ખેવાણું? તેને મેળ કાઢ. - વ્યવહારમાં ખોટને ધંધે છોડી પેદાશને ધધ આદરીએ છીએ તેવી રીતે આત્માને નુકશાન થાય-ઘણું હાનિ થાય તે ધંધો કરે નહી. આત્માને લાભ મળે–આત્માનું હિત થાયઆત્મપરિણતિ સુધરે–આત્માની ઓળખાણ થાય તે ધંધો હમેશાં કર. નિરંતર ૧-૨-૩ સામાયક કરવાં, વિશેષ ન બને તે ૧ સામાયક તે અવશ્યમેવ કરવાની ટેવ પાડવી. તે સામાયકમાં રાજકથા, દેશકથા, ભક્તકથા, સ્ત્રીકથા-આ ચાર વિકથાને તો દેશવટે આપીને ધર્મકથા જ કરવી. અથવા સારાં વૈરાગ્યનાં-ની
