________________
પ્રસ્તાવના (૧) હાલમાં તે પૂર્વ—ગીતાર્થગુરૂ ભગવંતએ રચેલા, જે અનેક આપકારી ગ્રંથે મજુદ છે, તેનું જ વાંચન-મનન કરવું એજ હિતાવહ છે. એમ મને મારા પૂજય પિતાશ્રીએ સ્પષ્ટ જણાવેલ છે, આ માટે શાસ્ત્રમાં પણ સ્પષ્ટ જણાવેલ છે કે “પાપ નહિ કેઈ ઉસૂત્ર ભાષણ છે” એટલે ઉત્સુત્ર બલવાથી ઘર-પાપકર્મ બંધાય છે, કારણ કે વ્રત-નિયમાદિના કેઈએક અંશનું ખંડન થવાથી તે ચારિત્ર ગુણના એકાદ અંશનું જ ખંડન થાય છે
જ્યારે ઉત્સુત્ર બોલવાથી તે જ્ઞાન-દર્શન અને ચારિત્ર એ ત્રણે ગુણેને ઘાત થાય છે, તેમ છતાં આ હકીક્તને, યાનમાં રાખીને દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ અને ભાવાદિ સાપેક્ષપણે, જે પ્રોજન, સંબંધ, અધિકારી, અને અભિધેય-એ-ચારે અનુબંધ ચતુષ્કને યથાતથ્ય ભાવે અનુસરીને કાંઈક કહેવાય કે લખાયતે ઉત્સત્રના દેષમાંથી બચી શકાય છે, એમ જાણુને અમોએ અમારી યથામતિ પ્રમાણે આ નમ્ર પ્રયાસ કર્યો છે
(૨) હાલમાં જ્યારે આર્ય-અને અનાર્ય તેમજ આસ્તિક-અને નાસ્તિક ને સહયોગ વધી રહ્યો છે, અને તેથી આત્મહિત ભણી શૂન્ય દષ્ટિવાળા નાતિક આત્માઓના આચાર-વિચારને, મેહમાં અંધ બનેલાએ સત્તા અને સંપત્તિના ભેર આવકાર અને ઉત્તેજન આપી રહ્યા છે, ત્યારે આ પુસ્તિકા આત્માથી આત્માઓને તત્વદૃષ્ટિ
