________________
૯૨
ચાર પાયાનો ઢોલીયો લાવ્યો. અપુનર્બંધકપણારૂપ અગ્નિમાં મોહનીયની ઉત્કૃષ્ટ ૭૦ કોડાકોડી સાગરોપમની સ્થિતિરૂપ પોતાનો કરોડરજ્જુ અને બરડો લાવ્યો, પોતાના અવિરતિરૂપ ડોયલાનો (પદાર્થો પ્રતિની મિથ્યાત્વના ઘરની આસક્તિરૂપ) હાથો લાવ્યો. ધણીના અંતઃકરણરૂપ અગ્નિમાં પોતાને (ગ્રંથિને) માથે હતા તે મિથ્યાત્વના દલિકોરૂપ (અંતઃકરણવાળા) વિભાગરૂપ માથેથી ખાલી થઈ જવા રૂપ) છાપરૂં બાળ્યું અને ધણીના ૠણ પૂંજ કરવાના સામર્થ્યરૂપ અગ્નિમાં પોતાનું શેષ કંઈક ન્યૂન કોડાકોડી સાગરોપમની સ્થિતિરૂપ સૂપડું પણ (શુદ્ધ, અર્ધ શુદ્ધ અને અશુદ્ધ) થઈજવા રૂપે લાવ્યું. છતાં પોતાના ગુણની ધણીને પીરસવા સારુ પક્વવા માડેલી પોતાની તે હાંડી ન ચડી એટલે કે ધણીને પાછો પોતાના સ્વભાવ વાળો બનાવવાના પ્રયાસમાં સફલ થઈ નહિ. આ બદલ પણ શ્રી આનંદઘનજી મ. તેવી નારીના ધણી-આત્માને વ્યંગમાં જણાવે છે કે હે પિયુજી ! તને આવી કર્કશા મળી તે બદલ ખરેખર તારા ભાગ્યને ધન્યવાદ ઘટે. ૫ પા
ન
(૬) અર્થ : કર્કશા કહે છે કે એટલી મારી જાત હોમ્યા છતાં ધણી અંગેની તે હાંડી પાકી નહી તો પણ મેં નિરુત્સાહી બન્યા વિના ધણીને પીરસવા સારુ મારી મિથ્યાત્વના શુદ્ધ, અર્ધશુદ્ધ અને અશુદ્ધ દલિકોના ત્રણ પૂંજરૂપ પુરાણી મૂડીને પણ હોમવા માંડી ને સમ્યક્ત્વ મોહનીય ને આદિ ત્રણ પ્રકૃતિરૂપ ત્રણ રોટી બનાવી, ધણીએ દાબી દીધેલી મારી અનંત ચતુષ્કની ખાનગી મૂડીને હસ્તગત કરીને તેની વળી બીજી પણ ચાર જબ્બર રોટી બનાવી અને તે સાતેય પ્રકૃતિરૂપ સાત રોટીની (એક દર્શન સપ્તકરુપ મિથ્યાત્વના સમગ્ર બળવાળી) ધણીને મારા ગુણવાળો કરી દેવા અત્યંત સમર્થ એવી આત્મવીર્યા મહાન રોટી બનાવીને ધણીને પીરસી છતાંયે મારો તે પરણ્યો તો (તેનાથી મૂલ મિથ્યાત્વ) ગુણમાં આવવાને બદલે તે સમર્થ અને વિશાલકાય એવી આખી રોટીને ક્ષણવારમાં (ક્ષાયિક સમ્યક્ત્વ પામવાના અંતમુહર્તમાં) નિર્જરી નાખવારૂપ હજમ કરી ગયો આથી હતાશ બનેલી એવી મેં માન્યું કે એ રીતે મારી અંગત