________________
૧૮૮
હાથ પગ દીસે નહીં ઉનકા, શિર પર કેશ ન સોહે, ખાવે પીવે નિદ્રા ન લેવે, તોયે પુષ્ટ દેખાયો.
સુગુણ. . ૩ ા ધોતી કબજો કોટ ન પહેરે, ખભે પછેડી ન દીસે, મસ્તકે મુગટ નહિ ગળે ભૂષણ, તોયે રૂપ વિશેષ.
સુગુણ. . ૪ . નયણ રહિત નિત્ય યતના કરતો, જીવ દયા નિત્ય પાળે, નરનારી શું રંગે રમતો, દુર્ગતિ દોષ નિવારે.
સુગુણ. [ પ ા દેવગુરૂ ચરણે સદા નમતો, સુમતિ કે મન ભાયો, કુમતિ; દારાકો કાજ સરે, નાહીં યોગી કે પાસ.
સગુણ. . ૬ . દીર્ઘ અક્ષર સુંદર છે એના, અનુભવ લીલા વરજો, રવિ કહે સહુ સજજન જનને, અર્થ લઈ આદરજો.
ચતુર. | ૭ ! જિનગુણ મંજરી પા. ૭૩૭ (જવાબ - ઓઘો, રજોહરણ)
(૧૮) (સુણિ મેરી સજની રજની ન જાઈ રે) | દેશી છે સુણયો (જો) પંડિત એ હરિયાળી રે, નારી એક મેં નજરે ભાળી રે, વનમાં ઉપની નગરમાં આઈ રે, મુનિવર ચિત્તમાં અધિક સોહાઈ રે.
સુ. ૧ રૂપ અનેક ધરે તે નારી રે, ચઉદુઆ જ્યોતિ પ્યાર ગોલ તે સારી રે, આર પાર કરી પોહતા સાધુ રે, સેવે તેહને હર્ષ અગાધ રે.
સુ. | ૨
