________________
૧૩૪
માન સરોવર જાવા બન્ને, સાથે ઉડયાં ગગનમાં, વાયરાથી વાતો કરતાં, ચાલ્યા જાય મગનમાં.
રે આત્મા. (૪) ચાલતાં હવે એક ભયંકર, આવ્યો ઝંઝાવાત, જઈ ન શકાય ડગલું આગળ, શી કરવી બીજી વાત.
રે આત્મા. (૫) રાજહંસ કહે સાંભળ ભાઈ, પડતો ના અથડાઈ, જવું છે દૂર આવ્યું પૂર, ચકચૂર મ થાઈ.
રે આત્મા. (૬) અંગે અંગજ હંસનું કંપે, જંપે તે હવે એમ, અણદીઠી આ આફત ભારે, મારે સહેવી કેમ ?
રે આત્મા. (૭) રાજહંસ તો અચળ રહ્યો ને, ઉડી ગયો નિજસ્થાન, હંસલો તો જઈ ન શક્યો ને, પડયો નીચે ધડામ.
રે આત્મા. (૮) નીચે જાળ હતી મુકેલી, દર્શન પણ વિકરાળ, હંસ ભરાઈ બેઠો તેમાં, જાણે આવ્યો કાળ.
રે આત્મા. (૯) ઉપનય સાંભળજો હવે, એનો ભવ્ય જીતે ના, મોક્ષ માનસરોવર કહીએ, સદ્ગુરુ તે રાજસ.
રે આત્મા. (૧૦) સગુરુ સંયમ દઈને, લઈ જાય પોતાની સાથે, પરીષહોને સહી ન શકતો, ફરી ફરી પડે સંસારે.
રે આત્મા. (૧૧)
